Esquire’s Relatiedokter geeft raad over twijfelende vriendinnen
Voor de website van het mannenblad Esquire beantwoord ik wekelijks een typische mannenvraag over vrouwen. Deze man heeft een twijfelende vriendin en da’s niet fijn…
Vraag: Ik ben niet zo onzeker, maar mijn vriendin twijfelt om de zoveel tijd aan onze relatie. Ben ik wel de ware, moet ze niet nog naar het buitenland, wil ze niet non worden? Enzovoort. Niet alleen ‘ons’, maar ook haar werk, andere relaties -eigenlijk het hele leven – ontkomen niet aan haar grondige twijfel. Vaak is het daarna weer koek en ei. Maar hoe kan ik haar overtuigen dat we een goed stel zijn, want soms word ik er gek van?
Antwoord: Proberen haar ervan te overtuigen dat haar getwijfel ongegrond is heeft weinig zin. Sterker nog: ze is er waarschijnlijk in getraind om tegenover jouw overtuigende argumenten tien of meer tegengestelde verklaringen te plaatsen. Twijfelaars zijn daar goed in omdat ze alle opties willen overzien. Als jij overtuigt, proberen zij tegelijkertijd de andere kant ervan in te zien. Goede verkopers weten hoe ze hier op in moeten spelen en laten de twijfelaar in de door hun gewenste richting twijfelen.
‘Deze fiets zou best wel eens kunnen zijn wat jij nodig hebt, maar ik schat in dat jij een goedkoper minder fraai exemplaar wilt? Kom, ik heb daar een fiets die…’
De twijfelaar zal waarschijnlijk tegensputteren: ‘Eh, die eerdere fiets is misschien toch meer wat ik zoek…’
Conform bovenstaande zou ik je vriendin haar twijfel juist gunnen, misschien zelfs een beetje stimuleren. Er is zelfs een kansje dat ze minder aan jullie relatie zal twijfelen.
Verder kun jij je afvragen of (en in hoeverre) je deze eigenschap van je vriendin kunt en wilt accepteren. Het klinkt namelijk alsof je vriendin een eeuwige twijfelaar is. Iemand die geboren is om de dingen uit verschillende perspectieven te zien. Dat zal niet snel veranderen. Je kunt het herkennen als ze op andere fronten (werk, studie, enzovoort) en in eerdere relaties ook een twijfelaar is geweest. Als zij slechts af en toe, in moeilijke momenten, over de relatie twijfelt, maar jou verder goed behandelt (door niet nodeloos kwetsend te zijn, vreemd te gaat enzovoort) dan is daar misschien best mee te leven. Leuk is natuurlijk anders, maar als haar getwijfel dusdanig creatief van aard is dat het je ook nieuwe inzichten en inspiratie kan geven dan zijn er ergere en saaiere partners te bedenken. Als haar twijfel zo goed als chronisch en constant is, dan is het misschien tijd voor een vaarwel.
Ik zit met dezelfde situatie,
mijn vriend is een eeuwige twijfelaar , en ik accepteer zijn twijfels. Nu hij vind dat niet eerlijk tegenover mij en heeft een slechte vorige relatie gehad waarin hij een jaar en half vol met twijfels zat. En uit schrik dat hij terug in een relatie vol met twijfels kom maakte hij het uit. Nu hebben we besloten om als vrienden aan zijn twijfels te werken. Hoe moet je omgaan met een twijfelaar die niet toestaat dat je zijn twijfels accepteert?
Excusse voor mijn vorige verhaal dat het onduidelijk geschreven is.
Hallo,
Me vriendin (40) en ik(34) hadden 10 maanden met elkaar. We kennen elkaar al sinds 2007 en zijn van elkaar beste maatje. Ik weet het niet meer wat ik moet doen en ik voel me eenzaam en leeg.
Me vriendin is dus een twijfelaar, maar ook met alles. Ze scheld zichzelf uit en is soms ook te hard voor haar, maar ze twijfelde heel vaak aan ons. Zo zegt ze dat ik haar gevoelens geef die ze nooit voelde, op elke gebied in een relatie. Maar ben er ook achter gekomen, door te vragen, dat ze 80 % voor me ging. Later door advies van vriendinnen ging ze naar 90%. Ze belde mij op een vrijdagmiddag vanuit haar werk. Ze zei tegen mij dat ze met me verder wil en ze zei volmondig ‘ja’. Ik voelde me blij maar ook verdrietig. Ze kijkt altijd wat ze niet heeft en niet wat ze wel heeft. Ze vindt zichzelf niet mooi en lelijk en heeft een nare jeugd meegemaakt. Maar ik hou van haar hoe ze is, echt letterlijk. Haar beste vriend(inn)en kennen haar niet zoals ik haar ken, dat zegt ze zelf ook.
Ik ben sinds december 2011, ben ik alles kwijt geraakt. me baan, me huis alles. In februari 2012 hadden we bijna elke week een clash/ruzie, elke keer voelde ik me onzeker, omdat ik haar niks kon bieden in mij situatie. Zij wilde me helpen op financieel en overige zaken en ik wilde meer dat de communicatie beter zal worden, zoals toen, we maatje waren. Daarmee bedoel ik de mis communicatie. Als maatje hadden we die, dat was een van de redenen dat we elkaar special vonden/vinden. Maar met mij domme kop zei ik, na elke discussie/ruzie dat ze mij niet begreep en dat ze me niet hoorde. Ze werd onzeker en begon op tenen te lopen. Ze deed haar best om de relatie te slagen vanuit haar kant en manier. Dat zie ik nu pas en dat zei ze ook.
Woensdag 9 mei 2012 was het de druppel. Door een grote ruzie pakte ik me spullen en wilde ik weggaan, toen ik weg ging zei zij; “dat haar deur altijd open” is voor mij. Uit emotie spuugde ik op de deur. Ze maakte op dat moment de deur open en mijn spuug raakte haar. Toen ging er iets knakken in haar. We waren beiden heel erg emotioneel en wilde toen even timeout.
Na 1 maand namen we contact om te praten. Wat nu dacht ik dan? Zij zegt nu dat ze zichzelf kwijt is geraakt in haar relatie en dat het een wisselwerking is en niet alleen mij schuld is. Ze weet niet of ze met mij verder wilt want ze twijfelt. Want ze houd van me, maar alleen geen kracht. Ik was er niet meer eens, want ze is heel negatief over zichzelf, dat is de reden dat ze zichzelf kwijt raakt, althans dat vind ik.
Nadat ik mijn fouten toe gaf, hou ik nog steeds van haar. Maar ze kon het niet want er is iets geknakt. Wat zij eigenlijk niet weet is, dat ik haar dagboek heb gelezen en dat ze best nare dingen schrijf over haarzelf en mij. Er knakte ook iets in me en ik koos er toch voor om door te gaan, want liefde overwint alles, zo dacht ik dan. Ik zei tegen haar ‘ik laat je met rust’, huilend ging ik weg en zei, wat de problemen waren en hoe we het beter konden maken in de toekomst. Toen ik weg ging fetsen stuurde ze een smsje met daarin; Lieve schat, ik moet huilen ik wil allemaal dingen zeggen tegen je, en ik durf niet want dan kom het misschien verkeerd over en ik kan je nu alleen twijfels bieden. En dat is niet eerlijk. Je hebt goed gevoelt hoe ik ben. Blijf op jezelf vertrouwen. Ik vond je zo onwijs lief net, dank je wel daarvoor, mijn gevoel kwam weer terug en dat was/is heel fijn. Ik hou van je en je bent en blijf speciaal voor mij.
Toen ik het smsje las, stuurde ik een smsje terug dat me gevoel bijna altijd gelijk heeft en zei hoe kunnen twee mensen die van elkaar houden zo ongelukkig zijn. Laten we werken vanuit de goede dingen. Hoe kan iemand die alles heeft twijfelen aan alles, terwijl ik niks heb, die wel twijfelt, en met de vraag wat kan ik bieden aan me vriendin.
Ik wil voor je vechten geef mij een kans, een kans zei ik tegen haar. Zij stuurde via een smsje en zei; Ik twijfel dat is wat ik voel en vandaag was ook het fijne gevoelt er weer, en ik heb niet zulke diepe gevoelens als jij, dat probeer ik steeds duidelijk te maken en als ik nu ja of nee moet kiezen dan kan ik niet ‘ja’ zeggen. En ik weet niet of ik dat nog kan, bij mij gaan dingen als een slak en ik weet ook dat ik duidelijk niet fair is. En ik haar ook hoe ik ben maar de enige weg die ik kan gaan is mezelf accepteren en er mee leren leven.
Ik ging naar haar toen en probeerde het weer en zei; laat we samen opnieuw beginnen, samen heel rustig doen. Ze kon het niet en ze blijf maar twijfelen. Ik trok het niet meer en ging opnieuw weg. Ze probeerde me te stoppen omdat ze bleef twijfelen en wilde mij niet verdrietig zien. Ze bleef zeggen, ik kan je niks bieden dan dit, alleen twijfels. Waarop ik zei, ik voel me nu nog eenzamer en alleen. Nu moet ik opnieuw beginnen, geen huis, geen baan, en geen liefde.
Zij was ook heel erg bang, ze zei dat ze bang was om spijt te krijgen, als ze mij liet gaan. Ik zei zolang me gevoel er nog is, blijf ik van haar houden. Hopend dat ze toch nog wilt. Maar me gevoel zegt er is iemand anders of ze wilt me niet. Nu als ik dit artikel lees ‘wat doe je in een relatie als je twijfels’. Moet ik weer huilen omdat ik haar niet de ruimte heb gegeven en baal dat ik geen enkel kans heb gekregen om ervoor te vechten. Nu ben ik een maatje en m’n liefde kwijt. Ik weet niet of ik vrienden wil met de egdachten dat een andere toekomstig man voor haar is. Ja sorry als ik me nu zo voel. Ik weet tijd heelt alle wonden, maar toch wij hadden iets en vindt het zo erg dat ze zo naar en onzeker is overhaar zelf. Want alle relatie die ze had, wilde de mannen haar veranderen. Ze durfte niet een een schijt te laten, ze vond altijd dat ze stinkende sokken had. Ik vond niks vervelend en niks stinkend en dat is echt zo, om maar een voorbeeld te geven. Ze snapte ook soms niet wat ik in haar zag. Raar als iemand Nlp, Integrative Coch Counseling gedaan heeft, althans dat vind ik. Het is 4 dagen geleden en ik weet het wordt een zware tijd. Op zoek naar een baan, woonruimte en rust. Ben bang als ze iemand anders heeft dat alles weg gaat, mijn gevoel. Wat heb ik nu aan de gedachten als ze ‘spijt krijgt’ als ze daar erachter komt. Niks. Het enige wat ik wil weten is wat nu….