Verlegenheid, valse bescheidenheid en excuses: de stille liefdeskillers

We hebben allemaal weerstand tegen gênante momenten en vinden het vreselijk om afgewezen te worden. Afwijzing geeft ons zelfvertrouwen een knauw. Herken je het? Het laat zien dat je een sociaal mens bent en dat het je iets kan schelen wat anderen van je denken. Dat is goed. De andere kant moet je ook horen. Als je je chronisch probeert ongemakkelijke momenten te vermijden dan is dat een goed recept voor spijt. Het schijnt dat 1 op de vijf mensen vooral spijt heeft van gemiste kansen op romantisch vlak. Dat is best flink. Het kan nuttig zijn jezelf te bevrijden van de sociale handrem.

Hieronder zes open deuren die je helpen uit je comfortzone te breken:

Neem je verlegenheid en angst niet zo serieus
Dus, je bent verlegen, krijgt snel blozende wangen en bent bang dat je gaat stamelen? De enige die het erg vindt, ben jijzelf. De meeste anderen vinden het sympathiek en begrijpen het best. Tenzij ze een eikel (m/v) zijn. Het is goed om je minder te laten leiden door ongemak en verlegenheid. Door het wat vaker te negeren en toch te doen wat je niet goed durft, ontdek je dat je niet door de grond zakt als iemand niet zo leuk meedoet of jou interesse niet beantwoordt. Accepteer dat verlegenheid en sociale ongemakkelijkheid een volkomen natuurlijk reactie zijn die bijna iedereen op aarde kent, en begrijpt.

Neem je ego niet zo serieus
Een beetje zelfwaarde is belangrijk. Hoe je jezelf ziet is bepalend voor de mate van geluk en succes die je in je leven ervaart. Het is echter belangrijk je zelfbeeld op het juiste fundament bouwt. Als ‘geen slecht figuur slaan’ het belangrijkste element is waar jij je zelfvertrouwen aan ontleent dan doe je het verkeerd. Je kunt jezelf beter een mentaal schouderklopje geven voor het durven maken van fouten, het naleven van je nieuwsgierigheid en confronteren van je spoken. Doe daarom dingen waar je (later) trots op kunt zijn.

Neem je weerstand niet zo serieus
Het is geen mooie eigenschap van de menselijke soort, maar het is goed toe te geven: we zijn over het algemeen nogal lui en hebben weerstand tegen verandering. Verandering vraagt om het tijdelijk toelaten van ongemak en verwarring. Zelfs als we weten dat we in de toekomst veel gelukkiger worden door iets wel of niet te doen (stoppen met roken, afstuderen, voor je rechten opkomen) laten we graag dingen bij het oude. Puur uit luiheid. Het kost tijd en moeite voordat nieuw gedrag (sporten, koken, vroeg opstaan, mensen aanspreken) een gewoonte wordt. Tussendoor zijn er genoeg momenten om terug te vallen op datgene wat je altijd al deed. Je hebt echt overtuiging en wilskracht nodig om de eerste ongemakkelijke periode door te komen. Meestal veranderen mensen pas als ze genoeg lijden of gefrustreerd zijn. Totdat die tijd verzinnen we allerlei excuses om niet te veranderen

Neem je eigen onhandigheid niet zo serieus
Sociale onhandigheid is vaak het gevolg van een gebrek aan nieuwsgierigheid gecombineerd met angst voor afwijzing. Als je ongemakkelijke situaties vermijdt leer je namelijk minder en zul je sowieso niet snel handig worden. Er zijn meerdere manier om handiger te worden een goede manier is om stapje voor stapje te doen. Oefen met mensen waar je verder niets van hoeft. De groenteboer bijvoorbeeld, of je zus. Gebruik het in ieder geval niet als excuus.

En als je gewoon niet zo’n vlotte babbelaar bent. Join the club. Je bent niet alleen. Leer goede vragen stellen. De meesten mensen zijn ijdel en praten graag over zichzelf als je ze maar de juiste vragen stelt en goed leert luisteren. Een beetje nieuwsgierigheid is dan wel gewenst. Stel vragen aan mensen die handig zijn, stel vragen aan mensen die je interessant zodat je erachter komt wat hen doet tikken. Vragen stellen is een kunst die veel mensen ontberen. Het is belangrijk omdat je daardoor een betere band krijgt met de wereld, en met anderen.

(Bij sommige mensen zit de onhandigheid dieper. Ze voelen sociale situaties en mensen gewoon niet goed aan. We zijn daarin niet gelijk en vaak is de oorzaak genetisch. Vooral mannen kunnen onhandig zijn. Ook mensen met een bepaalde vorm van autisme (0,5 % van de bevolking) zijn sociaal van nature beperkt. Ook dit gebrek kun je enigszins compenseren door nieuwsgierig te worden en veel feedback te vragen aan anderen.)

Neem je eigen excuses niet zo serieus
Het is vaak grappig te horen waarom mensen niet doen wat ze eigenlijk wel willen of zouden moeten doen. In plaats van dat ze zeggen ‘Ik ben lui, bang of gewoon niet geïnteresseerd’ gebruiken ze een eufemisme als:

– Als ik iemand moet tegenkomen dan komt wel vanzelf, dat kun je niet forceren, ik geloof in het lot
– Ik ben gelukkig in mijn eentje, waarom zou ik moeite doen om iemand te vinden
– Eerst wil ik afvallen ( of afstuderen, een nieuw huis enzovoorts) daarna word ik actiever op liefdesgebied
– Ik ben gewoon niet zo vlot en charmant, ik wacht wel totdat iemand mij aanspreekt
– Sommige mensen doen dat gewoon, zo ben ik niet

We doen allemaal moeite om gevoel van welzijn en ons zelfbeeld te beschermen. We praten de ongewenste gewoonten die we er op na houden meestal goed. ‘ja, ik rook, maar na mijn examen stop ik.’ ‘ik wil echt graag sporten, maar ik heb even geen geld om de sportschool te betalen.’ Als je je onhebbelijkheden altijd maar goedpraat, ondermijn je ook je zelfvertrouwen als het betekent dat je daardoor geen actie onderneemt. Mensen die constant uitstellen en op ‘veilig spelen‘ ontwikkelen zichzelf minder. Door fouten te durven maken leer je en zet je (noodzakelijke) stappen en verder te komen. En daar krijg je echt zelfvertrouwen van.

Verwacht niet van de toekomst wat je nu kunt doen
Misschien ben je jong, en heb je nog een heel leven voor je. Toch is het goed je nu al te beseffen wat het risico van vermijding is. De toekomst wordt namelijk bepaald door wat je nu doet. Als je je nu kansen en mogelijkheden vermijdt uit angst voor mislukking, dan zul je dat waarschijnlijk in de toekomst ook doen. De toekomst is een goed excuus om nu niks te doen. Denken dat het in de toekomst vanzelf allemaal wel goed komt, is het nummer één smoesje dat mensen gebruiken om niet te hoeven veranderen.