Zijn langeafstandsrelaties beter, leuker, duurzamer, mooier?

Daar lijkt het op als je onderzoek ernaar mag geloven. In vergelijking met normale (lokale) relaties ervaren mensen met een verre partner meer connectie en stabiliteit in hun relaties. En de meeste langeafstandsrelaties duren gemiddeld ook langer dan normale relaties.*

Hoe kun je dat gegeven verklaren? Waarschijnlijk, zo denken de onderzoekers, maakt het geringe en onregelmatige contact tussen deze partners dat ze elkaar temeer (kunnen) idealiseren. Je kent elkaar minder goed, dat maakt fantaseren en gladstrijken van mindere kanten makkelijker. Cultuur- en taalverschillen versterken dat effect nog eens. Als Piet boertjes laat, ongezond eet en seksistisch praat is hij een eikel. Als Moki het doet kun je het op zijn cultuur schuiven.

Daarnaast worden langeafstandsrelaties gevoed door het verslavende diepe-dalen-hoge-pieken-effect. Je moet elkaar weken of maanden missen en na de misére van het wachten en het eenzame fantaseren over elkaar voelt samenzijn als één groot feest. Als je elkaar weer eens ziet, doe je bovendien extra je best. De dynamiek van de lange afstandsrelatie is er er één van vurig verlangen, romantische brieven en mails, intense skype-sessies, en korte climaxen van orgastisch samenklonteren. Na die climax heb je weer gevoel brandstof om de romantische fantasie in leven te houden. Tot de volgende ontmoeting.

Dit heeft alle ingrediënten van de gemiddelde boeketroman. En net als in zo’n opgeschreven natte droom is er bij langeafstandsrelaties ook vaak genoeg een illusie aan het werk. Onderzoek laat namelijk zien dat wanneer deze mensen daadwerkelijk besluiten geografisch bij elkaar te leven, zij sneller met elkaar breken dan ‘normale’ partners. En meer onvrede ervaren. De romantische fantasie klopt dan vaak niet meer met de (nieuwe) werkelijkheid.

Waarom dattuh? Dat heeft allereerst een lullige, praktische oorzaak. MIinstens een van beide partners moet huis en haard (plus werk en vrienden) opgeven omwille van de andere partner. Die heeft dan wel verkering, verder moet deze partner vaak helemaal vanaf nul beginnen. De thuisspelende partner voelt zich extra verantwoordelijk voor de geëmigreerde partner die nog niets in zijn nieuwe woonplaats heeft opgebouwd. Dat legt natuurlijk extra druk op beide partners. Het is eenvoudiger een partner te hebben die lekker zijn eigen gang gaat, een leuke baan en eigen vrienden heeft. De net-verhuisde partner moet dat bolwerk nog maar eens in elkaar zien te metselen. Vaak een stuk lastiger dan je je van tevoren in een positieve, verliefde bui kunt voorstellen. Dit alles is een heel zware test voor twee partners die elkaar vooral in een meer vakantie-achtige setting hebben leren kennen.

Hoe geef je een langeafstandsrelatie een goede kans? Deze partners doen er allereerst goed aan van tevoren bovengenoemde issues realistisch en eerlijk te bespreken en te proberen een geleidelijke overgang te maken (van ver naar lokaal partnershap). Eerst een proefperiode, vantevoren een baan of studie regelen, dat soort dingen. Het moet praktisch goed in elkaar zitten.

Aan die oorspronkelijke uitdagingen kleeft trouwens ook een potentieel voordeel. Samen een moeilijke periode overleven kan maken dat de band juist sterker wordt. Als je gevoelsmatig en daadwerkelijk veel hebt geïnvesteerd om de relatie te laten werken, dan zul je elkaar ook niet zomaar opgeven. Waarom heb je immers anders al die moeite gedaan?

Tot slot: om te weten of de liefde echt zal werken zullen deze mensen waarschijnlijk wel echt samen moeten leven zoals andere partners dat doen. Dat is de echte test, en je kunt nooit perfect vantevoren voorspellen of garanderen dat het een succes zal worden. Net als bij normale relaties geldt: geen liefde zonder risico’s.

* Het is me niet helemaal helder hoe de correlatie loopt: duren langeafstandsrelaties vooral langer omdat die mensen elkaar zo weinig zien en hardnekkig fantaseren of duren ze langer omdat mensen die überhaupt een langeafstandsrelatie aangaan eerder dromerigere en meer romantische types zijn? Praktische types die de liefde graag fysiek consumeren zullen waarschijnlijk minder snel een langeafstandsrelatie aangaan.