Maakt Facebook depressief, paranoïde, agressief? Nee, de Telegraaf lezen daarentegen wel
Sensatiekrant de Telegraaf kopt vandaag dreigend ‘Depressief door Facebook’. Het bericht eronder is ook niet voor de poes: “Overmatig gebruik van Facebook kan iemands geestelijke gezondheid schaden. Paranoia, depressie, wanen, agressiviteit, alcoholisme en antisociaal gedrag komen vaker voor onder jongvolwassenen die regelmatig op sociale netwerken zitten.”
De auteur doet vermoeden dat veel Facebooken je geestelijk ziek, zwak en misselijk kan maken. Dit lijkt me typisch het voorbeeld van slechte, onnodig paranoia zaaiende journalistiek waarbij oorzaak-gevolg wordt verward met correlatie. De auteur kan wel een cursusje wetenschapsfilosofie gebruiken. Dat er een verband is tussen Facebook-gebruik en geestelijke ‘ongezondheid’ betekent niet dat het eerste het tweede veroorzaakt. Dat blijkt ook zeker niet uit de oorspronkelijke berichten van sociaal psycholoog Larry Rosen. Het is zeer wel mogelijk dat mensen die op een of andere manier niet lekker in hun vel zitten, veel alleen of eenzaam zijn en weinig andere uitlaatkleppen hebben, vaker de neiging hebben om in te loggen op Facebook.
Een iets genuanceerder bericht over Larry’s onderzoek vind je op de website van de L.A. Times. Veel Facebooken zorgt er wel voor dat andere taken en verplichtingen eronder lijden, maar of je er een narcistische psychopaat van wordt als je dat niet al bent?
Marcelino, ik ben het eens met de Sensatiekrant de Telegraaf dat “Overmatig gebruik van Facebook (maar ook andere sociale media – Gus) kan iemands geestelijke gezondheid schaden.”
Maar, professor Larry Rosen vindt dat ouders verantwoordelijk zijn dat jongvolwassenen te veel bezig zijn met sociale media. Hij adviseert ouders het volgende:
“(1) make a deal with their child that for every hour of technology use there must then be 15 minutes of nontechnology use and preferably playing outside or talking to someone face-to-face; (2) have family dinners at least 3-4 times a week which are short (no more than 30-45 minutes) and where ALL technology is off which means the TV goes off and mom and dad have to shut off their cell phones, too; and (3) have at a minimum once weekly family chats where the parents and children talk (sitting on the ground so they are more at eye level) for no more than 15 minutes about what is going on in their world; parents may talk for no more than 5 minutes and kids get the other 10 and nobody gets to be judgmental.”
(bron: http://www.psychologytoday.com/blog/rewired-the-psychology-technology/201005/we-didnt-start-the-fire-why-kids-consume-massive-amoun )
Beste Marcelino, waarom ga je de auteur van het artikel (Sensatiekrant de Telegraaf) aanvallen met “De auteur doet vermoeden dat veel Facebooken je geestelijk ziek, zwak en misselijk kan maken. Dit lijkt me typisch het voorbeeld van slechte, onnodig paranoia zaaiende journalistiek waarbij oorzaak-gevolg wordt verward met correlatie. De auteur kan wel een cursusje wetenschapsfilosofie gebruiken.”? Houd rekening mee dat het merendeel van de lezers van jouw weblog zijn niet “wetenschappelijk” opgeleidt.
Een voorbeeld van hoe je anders kan aanvallen waarbij je rekening houdt met de verschillende achtergronden van jouw doelgroep (lezers van jouw weblog):
Dear Andrew,
Recently on the CNN and in newspaper articles (for example on the Internet MailOnline: Women ‘want rich husbands, not careers’: New survey claims drive for gender equality is a myth) the British Sociology professor Dr Catherine Hakim is claiming that (educated) women are looking for “rich husbands” and preferring to stay at home to look after the kids and do household work, instead of pursuing a career. While the husband (to be) is doing more hours of paid work to provide extra income for the family or to increase his “market value” in finding a long-lasting relationship with a woman.My question is, if the statement of Dr Hakim that (educated) women prefer “rich husbands, not careers” and men are doing more hours of paid work is true, how is it then possible that men en women are able to spend quality time to get to know each other better and/or to find solutions together for their marital problems?
Andrew writes: When you read anything about the differences between men and women in the media, you have to stop and think. For some reason, journalists and their editors love stories about how different men are from women (and visa versa). So they are always quick to jump on stories that back up this world view – often twisting the words of well-meaning academics. Sure, there are some women who would rather have a husband rich enough to allow them to concentrate on bringing up their children but then there are those who’d rather use the money to employ a nanny (because they like their job). There are still more who accept that raising kids and paying the bills is a joint effort. But that’s not much of a story – so they make a sweeping and meaningless generalisation.
Theses article seldom mention how or when the research was down. If you asked women at train stations on a rainy Monday morning – probably all of them would sign up for a rich husband and turning round and going home. You’d probably get a fare few men opting out too! So why do editors – and I suppose everybody else, or they wouldn’t publish these stories – want to exaggerate the differences? I guess we are all confused by our partners, their strange ways and exasperating obsessions. Instead of taking the trouble to talk, listen and listen some more, it’s much easier to inwardly shrug and think: typical man or typical women and remain in blissful ignorance.
So returning to your question, wouldn’t it better if men and women spent quality time together rather than just assuming (in this case because of gender) that the status quo is right and just retreating further into their own ‘this is how it’s always been done’ mentality – the answer is YES! It’s a pity CNN and all those newspapers can’t print stories with your conclusion.