Er is de laatste tijd, onder grote invloed van de Positieve Psychologie-beweging, veel onderzoek gedaan naar geluk. Zoals eerder gezegd: geluk is een raar, ongrijpbaar ding. Het blijkt zowel afhankelijk van uiterlijke als innerlijke factoren. Voldoende ‘zaken’ als geld, slaap, beweging, keuzevrijheid, vriendschap, zinvol werk, intimiteit en een regering waar je op kunt bouwen helpen mee aan het algemene welzijn. Als je het gevoel hebt dat je over die zaken enige mate van controle ervaart en het lijden in je leven betekenisvolle plek kunt geven dan ben je waarschijnlijk een behoorlijk gelukkig mens. Geluk werkt volgens optimum waarden: zowel teveel als te weinig van iets maakt minder of net zo gelukkig. Meer geld dan wat je nodig hebt (om in je basisbehoeften te voorzien) maakt niet gelukkiger. Meer keuzevrijheid maakt mensen al snel minder tevreden, omdat ze sneller het knagende gevoel houden dat ze de verkeerde keuze hebben gemaakt. Te weinig beweging maakt loom, teveel geeft spierpijn en blessures. Enzovoorts.

De Vlaamse auteur Leo Bormans vindt dat mensen te weinig op de hoogte zijn van wat hen gelukkig maakt en vroeg aan honderd ‘geluksprofessoren’ uit vijftig landen om hun bevindingen over geluk op één A4-tje samen te vatten. De conclusies tekende Bormans op in Geluk: The World Book of Happiness, een ‘lijvig boek vol conclusies en aanbevelingen, opgetekend in gewone mensentaal, zonder esoterisch gewauwel, zonder moeilijke cijfertjes. ‘ Een ideaal boek voor in de WC, aldus deze recensie op de website Sargasso.