De link tussen telepathie, zelfmisleiding, succes en liefde

Eerst twee onderzoeken, daarna een conclusie die jouw leven kan veranderen:

Onderzoek 1. Psycholoog James Laird verzamelde ooit willekeurige mensen voor een onderzoek naar telepathie. Telkens moesten een man en een vrouw elkaar lang en diep in de ogen kijken om te raden wat de ander dacht. Helaas, na het analyseren van de resultaten bleek geen enkel bewijs voor bovennatuurlijke krachten. Toch was het experiment meer dan geslaagd. Laird onderzocht namelijk iets anders. Hij wilde weten of mensen die elkaar aankijken alsof ze geliefden zijn ook iets van die bijhorende aantrekking en verliefdheid meekrijgen. Zijn hypothese klopte. Bijna alle proefpersonen kregen speciale gevoelens voor hun telepathische partners, variërend van lichte verliefdheid tot diepe affectie.

Onderzoek 2. Antropoloog Robert Trivers ontdekte ooit dat 94% van alle hoogleraren zichzelf tot de beste 50% van alle hoogleraren rekent. Oeps. Hoe kan het dat deze intelligente beroepsgroep zichzelf zo gemakkelijk voor de gek houdt? Simpel, zegt Trivers, zonder deze blinde vlek zouden de hoogleraren het nooit zo ver geschopt hebben. We hebben er allemaal baat bij onszelf slimmer, mooier en beter in te schatten dan we objectief zijn. We worden daar niet alleen gelukkiger, maar ook echt slimmer, aantrekkelijker en vaardiger door. Dat is de welbekende selffulfilling prophecy. Als jij denkt dat je slim en leuk bent, dring je jezelf eerder op de voorgrond, creëer je meer kansen, reageer je laconieker op tegenslag en ga je door totdat je echt succes hebt.

Er is echter een grens aan de positieve invloed van zelfmisleiding. Trivers schat dat het optimum ligt bij 20%. Te weinig positieve zelfmisleiding leidt volgens hem tot depressieve gevoelens en nihilisme. Teveel misleiding doet eerdergenoemde voordelen teniet: het belemmert je te leren van fouten en zorgt dat anderen je niet serieus nemen. Je moet dus ook geen plank voor je hoofd hebben.

Het loont dus om jezelf een beetje voor de gek te houden, maar waarschijnlijk zie je ook de onmogelijkheid om zomaar te geloven dat uitgerekend jij tot ‘de beste helft’ hoort. Zo werkt dat natuurlijk niet. Gelukkig bestaat er een beter recept voor positieve zelfmisleiding en je hebt er al kennis mee gemaakt. Hoe kun jij jezelf overtuigen dat jij 20 % beter, slimmer en aantrekkelijker bent dan dat je bent? Simpel: doe gewoon alsof dat al zo is. Dat nieuwe gedrag geeft jou ook iets van het gevoel en vaardigheden die daarbij horen.

We zijn helaas zo gewend geraakt aan de vaste volgorde van sommige zaken, dat we ons daar blind op staren. Pas als we een leuke grap horen, lachen we. Pas als de ander lief doet, doen wij lief. Pas als we ons mooi voelen, spreken we die aantrekkelijke vreemdeling aan. Pas als de deadline nadert, raken we gestrest. Maar door alsmaar aan ‘de juiste volgorde’ vast te houden, beperken we ons leven. We wachten vaak onnodig op de juiste omstandigheden om actie te ondernemen of gelukkig te zijn.

Talloze onderzoeken onderstrepen dat dit niet nodig is. Werknemers die een krachtige lichaamshouding aannamen, voelden zich direct zelfverzekerder en maakten meer vervelende taken af. Diëters die hun vuisten balden wanneer ze iets lekkers zagen, vielen meer af dan anderen die dat niet deden. En het mooiste voorbeeld: studenten die een potlood tussen hun tanden moesten houden, werden daar vrolijker door. Hoe dat werkt? Het potlood stimuleert je lachspieren en je brein maakt er bijhorende geluksstoffen bij aan. Je lacht niet omdat je je blij voelt, je voelt je blij omdat je lacht.

De belangrijkste les die we hier uit kunnen leren? Wie doet alsof de wereld vol liefde en geluk is, komt die waarschijnlijk veel vaker tegen.

Dit is een korte bewerking van een eerder blog.