Esquire’s relatiedokter geeft raad aan een vermoeide man met eigen zaak en ontevreden vrouw
Michel (37): Ik heb een eigen zaak. Als ik thuiskom ben ik te sloom om iets anders te doen dan tv kijken. Ik heb gewoon geen puf om te praten of fysiek te doen. Mijn vrouw baalt daarvan en denkt dat ik haar niet meer de moeite waard vind en niet van haar houd. Hoe kan ik haar uitleggen dat het niet zo is?
Het is jammer dat je niet zegt of de drukte met je zaak tijdelijk is, of dat dit niet meer gaat veranderen. In het eerste geval zou ik haar zo concreet mogelijk duidelijk maken hoe tijdelijk het is, en haar op andere manieren laten blijken dat je er wel voor haar bent: een sms’je, een kadootje, een knuffel of kus. Of iets wat jullie allebei blij maakt, een ontspannen bezoekje naar de sauna bijvoorbeeld.
En in het tweede geval: Ik wil niet de moralist uithangen, maar ik snap wel dat je vrouw er geen fluit aan vindt op deze manier. Als je ergens geen energie in stopt, gaat het dood. Je mag nog van geluk spreken dat ze ervan baalt, en niet haar heil bij de buurman zoekt. Dat betekent dat je nu nog op tijd bent om je zaken wat te reorganiseren. Tenminste… als je blij met haar bent. Het is een typisch mannenprobleem om te laat spijt te hebben door de liefde van je vrouw als vanzelfsprekend te zien. Mijn ex-collega Peter woont om die reden nu tijdelijk in de caravan van zijn ouders. Arme Peter. De Hollandse herfst werkt ook al niet mee.
Smetvrees is een ware straf. De lijders ervan worden getiranniseerd door een onophoudelijke dwang ‘vuil’ en ‘bacteriën’ te willen vermijden. Soms is de besmetting meer symbolisch en bijgelovig van aard, zoals bij het aanraken van objecten waar de smetangstige een nare associatie mee heeft. Elke handeling waarbij iets ‘besmettelijks’ wordt aangeraakt moet dwangmatig worden gevolgd door een washandeling. Hierom wordt smetvrees meer als een obsessief compulsieve stoornis gezien dan een fobie. Besmetting is een gevaar dat overal op de loer ligt en zowel het lichaam als de omgeving moeten uitvoerig en continue ritueel gereinigd worden om dit gevaar de kop in te drukken. Dit kost meer dan een dagtaak, het hele wakende leven staat ervan in het teken. De oplossing van deze dwangneurose is minstens zo zwaar. Die bestaat uit vrijwillige blootstelling aan de bron van de ‘besmetting’ – meestal onder de sturende begeleiding van een therapeut – zonder daarna het wasritueel erop los te mogen laten. Een tijdlang, totdat de wasneigingen afnemen. Een ware straf voor de smetvreeslijder. Die moet behoorlijk wat vuile handen maken om weer een smetvrij leven te krijgen. 
Peter*: Ik heb waarschijnlijk een rare vraag: mijn vrouw probeert mij af en toe midden in de nacht aan te randen. Zij wordt daarbij heel agressief en dwingend. Niet iets waar ik opgewonden van raak. Eerder bang. ’s Ochtends zegt ze dat ze zich niks herinnert. Wat moet ik hiervan denken?