Category: Dating

De mythe van de happy single en waarom veel alleenstaanden het moeilijk hebben op de liefdesmarkt


Schrijversvriend Renzo Verwer schreef twee politiek incorrecte boeken over liefde: De Liefdemarkt en zijn meest recente werk Liefde voor beginners. Met pijnlijke eerlijkheid beschrijft hij hierin hoe het is om als gemiddelde, niet per se aantrekkelijke man de datingwereld te betreden. Verwer beargumenteert, met cijfers, dat er ondanks een ogenschijnlijke overvloed aan singles (zo’n drie miljoen in Nederland) een onzichtbare schaarste op de liefdesmarkt is. Een schaarste aan aantrekkelijke mensen (of eigenlijk: een schaarste aan wat mensen tegenwoordig aantrekkelijk vinden).

Over de reden van die zelfgecreëerde schaarste is hij nogal plastisch: ‘Jij, ik, Nick en Simon kunnen met zijn vieren alle vruchtbare vrouwen van Nederland bevruchten. Mannen concurreren met elkaar om die schaarse vrouwelijke seksualiteit. Er is een sperma-overschot en een eiceltekort.’ In zijn boek beschrijft hij hoe dit evolutionaire verschil zich in onze maatschappij uitspeelt. Omdat moderne vrouwen in tegenstelling tot hun oma’s weinig noodzaak hebben om zich aan de eerste de beste stabiele vent te hechten, krijg je een groeiende groep vrouwen die vooral mannen met charisma, status en looks najaagt. Deze mannen zijn een kleine minderheid. Vrouwen klagen volgens Verwer over een gebrek aan leuke mannen, maar dat komt omdat zij zich blind staren op succesvolle, hoogopgeleide mannen die op hun beurt zoveel keuze dat ze zich niet willen binden.

Hierdoor krijg je een ongelukkige verschuiving in de liefdesmarkt. Ondanks dat de visvijver enorm lijkt, en je zou verwachten dat iedereen aan zijn trekken moet komen, zijn er volksstammen ongelukkige singles. Onderzoeken naar online dating laten zien dat vooral de ‘middelmatige’ man heel moeilijk aan zijn trekken komt. En het is goed voor hem om zich dat te realiseren, alvorens hij zichzelf afserveert als ‘niet goed genoeg’. Hoe verder een man van de top van meest begeerde mannen verwijderd is, hoe lastiger het is überhaupt enige aandacht van vrouwen te krijgen. Aviv Goldgeier, die de internationale datingapp Hinge beheert, analyseerde in 2016 de hoeveelheid likes die mannen en vrouwen op de website krijgen. (Hinge werkt niet zoals Tinder waarbij je matches al dan niet wegswipet, bij Hinge kun je alleen bepaalde aspecten van een profiel liken.) Het resultaat is dat er een klein percentage van mannen ontstaat bijna alle aandacht opeist. Het verschil tussen mannen en vrouwen is behoorlijk significant. De top één procent krijgt meer dan zestien procent van alle likes, bij vrouwen is dat elf procent. De helft van alle mannelijke daters krijgt vier procent van de likes, bij vrouwen is dat acht procent.

Hieronder alle resultaten:

Groep – – – – M – – – – V
Top 1% – – 16.4% – – 11.2%
Top 5% – – 41.1% – – 30.6%
Top 10% – – 58.0% – – 45.7%
Onderste 50% – 4.3% – – 7.9%

Behalve dat de cijfers een hele grote ongelijkheid tussen populaire mensen en de rest laten zien, is de situatie voor (gemiddelde en impopulaire) mannen dus het meest schrijnend. De reden van deze sekseongelijkheid is niet dat vrouwen oppervlakkiger zijn en meer op uiterlijk letten dan mannen, maar dat ze meer te kiezen hebben en sowieso minder snel reageren. Ze krijgen veel meer aanbiedingen die ze niet allemaal serieus kan nemen, en dat geeft keuzestress. Vrouwen initiëren daarom zelf minder contacten en hebben een veel hogere drempel om te reageren. Pas bij de echt aantrekkelijke mannen wagen ze een kansje. Als je als middelmatige man een kans wilt hebben zul je op een datingsite extra je best moeten doen.

Ook hoogopgeleide vrijgezelle vrouwen boven de dertig hebben het statistisch gezien iets lastiger, vooral wanneer ze nog een gezin willen stichten. Nogmaals, zij klagen maar al te vaak dat er zo weinig leuke mannen rondlopen. Van hen uit gezien klopt dat vast. Met leuke mannen bedoelen ze vaak ‘mannen die van alles wat hebben’. Die attent zijn, zorgzaam, lief en monogaam, maar ook stoer, succesvol, welgesteld, goed in bed en grappig. Deze mannen zijn, als ze al bestaan, vaak gewoon bezet. Dus als je in die vijver vist heb je het lastig, want die is niet bepaald vol.

Er zijn nog twee redenen te geven waarom er een scheve balans is. Mannen en vrouwen ontwikkelen zich over het algemeen verschillend. Vrouwen doen meer zelfontwikkeling en trekken vaker naar steden om te studeren of te werken. Hierdoor hebben grote steden relatief veel vrouwen. In een stad als Utrecht bestaat zelfs een vrouwenoverschot. Er is ook een biologische reden. Vrouwen pieken eerder. Ze zijn op hun aantrekkelijkst en populairst als ze in de twintig zijn. In die hormonale piekperiode (veel oestrogeen) vallen ze ook meer op knappe, sportieve, mannelijke types (veel testosteron) dan ze na hun dertigste doen. Iemand met veel oestrogeen valt eerder op iemand met veel testosteron en andersom. Na hun vijfentwintigste daalt het oestrogeenniveau van vrouwen en verschuift de focus op sportief, stoer en gespierd ietwat naar inhoud en intelligentie. De geestelijke klik wordt belangrijker. Dit geldt minder voor hun mannelijke tegenspelers van dat moment. Mannen zijn vaak op hun aantrekkelijkst als ze in de dertig zijn. Ze hebben dan ook meer status opgebouwd, weten beter wie ze zijn en dat maakt ze ook aantrekkelijker voor veel jongere vrouwen. Vooral ‘testosteronmannen’ zijn daar gevoelig voor, waardoor de relatie waar ze dan misschien in zitten onder druk kan komen te staan. Partners van rond de dertig beëindigen soms hun jarenlange relatie met elkaar omdat ze merken dat ze uit elkaar zijn gegroeid. Op die leeftijd kunnen vrouwen nog switchen naar een man met wie ze wel een gezin willen stichten. Mannen van die leeftijd kunnen als ze aantrekkelijk genoeg en hoogopgeleid vaak nog een paar jaar doorspelen. Ze voelen minder druk om de vrouw van hun kinderen te ontmoeten. Zij zoekt nu, net als die andere vrouwen, naar een hoogopgeleide, volwassen man die er helemaal voor wil gaan. Deze is schaars en/of bezet, en daardoor extra gewild. En mannen die gewild zijn, zijn vaker fout omdat ze het zichzelf kunnen permitteren. Ze zullen zich minder snel binden. De hoogopgeleide vrouw die een kind wil moet in veel gevallen dus noodgedwongen voor haar gevoel gaan downdaten. Dat klinkt waarschijnlijk een stuk negatiever dan het lijkt: naarmate de behoefte aan een kind toeneemt verschuiven de eisen ietwat. Aardig en deugdelijk wordt sowieso belangrijker dan aantrekkelijk en succesvol. Uiteindelijk is er dus meestal enige gerechtigheid voor de nice guys. Dit klinkt allemaal weinig romantisch, maar het is goed je te realiseren dat ook liefde volgens economische marktprincipes werkt.

Check dan ook dit artikel of experimenteer eens op onze gratis datingsite Relatiekik.

eKudos Nu Jij

Hebben acties zoals #metoo effect?

In 2015 gebruikten Nederlandse vrouwen de hashtag #zeghet, in 2014 was er #yesallwoman en nu #metoo. Nieuwe hashtags voor hetzelfde probleem. Hoeveel zin hebben ze? Dagelijks verschijnen er verse nieuwsberichten en opinieartikelen. Voor wat het waard is: in deze link vind je een artikel waarin mijn duit in het zakje van de metoo#-hetze doe. En hieronder de rest van het transcript dat niet gebruikt is.

Ieder jaar is er een andere hashtag trending die aandacht probeert te focussen op seksueel geweld tegen vrouwen. Wat doet zo’n hype?
‘Zo’n hype dwingt mensen er over na te denken, in ieder geval tijdelijk. Het valt niet te negeren als er overal persoonlijke verhalen worden gedeeld. De collectieve beerput gaat open. Een probleem waar alleen een deel van de bevolking last van heeft wordt even een groter maatschappelijk probleem waar iedereen verantwoordelijkheid voor draagt. Niet alleen daders en slachtoffers, vooral ook toeschouwers worden gedwongen erover na te denken. Sommige woeschouwers worden nu aan hun passiviteit herinnerd. En dat is goed.’

Kun je dat uitleggen?
‘Het toeschouwer-effect is iets waar we allemaal in meer of mindere last van hebben: als meerdere mensen om je heen niks doen tijdens een ongeluk en of misdrijf, dan voel je zelf ook minder noodzaak om te handelen. Waarom zou ik mijn positie in de waagschaal stellen als niemand anders het doet? Het is gemakkelijk weg te kijken en verantwoordelijkheid af te schuiven als de rest dat ook doet. Dit fenomeen blijkt zich dus op grote schaal voor te doen als het gaat om seksuele intimidatie. Mensen zijn er goed in hun eigen aandeel te willen downplayen, en zo kan een seksueel roofdier rustig zijn gang gaan.’

Is het niet aan het slachtoffer om zich uit te spreken?
‘Ook, maar niet alleen. Als slachtoffer ben je kwetsbaar en is het moeilijk iets te zeggen als je denkt dat je de enige bent. Het wordt, als er geen tastbaar bewijs is, jouw woord tegen het het woord van de agressor. Denk aan het verhaal van Jelle Brandt Corstius. Om de stilte te doorbreken, zoals Rose mcGowan deed, is veel moed nodig. Een tijdlang was zij roepende in de woestijn, en werd ze genegeerd, nu is ze een held.’

Denk je metoo# dat het effect heeft?
‘Ja, voor mannen kan het een eyeopener zijn zich te realiseren wat de impact kan zijn. Voor vrouwen kan het nuttig zijn zich te realiseren dat ze niet alleen zijn en dat het abnormaal is wat ze hebben meegemaakt. Ik denk dat sommige mensen beseffen dat ze de Weinsteins van deze wereld te makkelijk hun gang hebben laten gaan. Wel vermoed ik dat het opgelaaide vuur al snel weer een passief waakvlammetje wordt. Mensen vergeten graag. Maar goed, dan komt er vast weer een volgend schandaal plus bijhorende twitter-hype. Het wordt steeds lastiger weg te kijken.’

Denk je dat de Weinsteins van deze wereld voorzichtiger zullen zijn?
‘Ik denk het wel. Er zijn ieder geval een hoop carrières verwoest de afgelopen weken. Maar ik denk ook dat dit effect heel tijdelijk is als er niet iets structureels verandert. Je moet de systemen doorbreken die het mogelijk maken dat sommige mannen hier jarenlang mee wegkomen en hier een levensstijl van hebben kunnen maken. Bizar om te zien hoe misbruik a la Weinstein een openbaar geheim kan worden waar dertig jaar lang niemand blijkbaar een einde aan kan maken. Dan weet je dat er iets structureel mis is.’

Wat vind je ervan dat met zo’n hashtag alles op een hoop wordt gegooid?
Tja, volgens mij maakt dat de actie niet sterker. Een creepy blik of dubbelzinnige opmerking is toch echt iets anders dan aanranding of verkrachting. Nu zie ik dat allemaal tegelijk in mijn tijdlijn voorbijkomen. Al dat gedrag is verwerpelijk, maar door die scheidslijn tussen gênante ambigue situaties, irritant gedrag, seksuele intimidatie en geweld vervaagt, creëer je volgens mij ook onnodig wantrouwen en hysterie tussen de geslachten Seksualiteit zal altijd een beetje verwarrend blijven, vooral als je jong bent en grenzen moet verkennen. Het kan niet anders dat je soms dingen doet die achteraf steken. Na teveel drank met iemand in bed belanden en je daar achteraf spijt van hebben. Het lijkt me voor jonge vrouwen die hun grenzen verkennen, juist extreem nuttig om scherp onderscheid te maken, niet alles op een hoop te gooien, en te weten wanneer de grens echt is gepasseerd. En dat is in de wet niet voor niets bij seksuele intimidatie en geweld. Zolang er geen fysieke of geestelijke dwang aan te pas kwamen is het niet nodig om jezelf als slachtoffer te blijven zien. Maar goed, een beetje hysterie hoort ook bij collectieve bewustwording. Net zoals mensen na Anne Faber tijdelijk iets vaker om zich heen kijken en achter elke boom een potentiele dader zien als ze nu alleen door het park lopen.’

Wek je zo niet het idee dat iedere vrouw ermee te maken heeft gehad en iedere man schuldig is?
‘Ik ga ervan uit dat de meesten wat niet zo oppervlakkig denken, maar ik denk inderdaad wel dat het ook onnodig wantrouwen en achterdocht zaait. Het is daarom wel nuttig dat er ook mannen zijn die hun #metoo-verhalen delen. Ook mannen zijn slachtoffer zoals de schanddalen rondom Kevin Spacey en Job Gosschalk laten zien.’

eKudos Nu Jij

Kort interview Tros Radar over de claims van Relatieplanet

Relatieplanet.nl adverteert met de slogan ‘de snelste weg naar een serieuze relatie’. Dat klinkt als een Formule 1-coureur die met piepende bandjes naar de finish van een race rijdt. Hoe snel kan je dan zo’n relatie scoren? De radioredactie van Tros Radar vroeg mij wat ik ervan vond.

Beluister het radiofragment hier.

Zelf online daten? Klik hier om verschillende datingsites met elkaar te vergelijken of kijk eens op onze gratis datingsite Relatieklik.

eKudos Nu Jij

Some get it all: de ‘gemiddelde’ man heeft het zwaar op een datingsite


Ik had al een vermoeden, maar nu is het ook nog eens statistisch bevestigd: online daten is zwaar voor de middelmatige en impopulaire mannen. Hoe verder je van de hiërarchie van meest begeerde mannen verwijderd bent, hoe lastiger het is überhaupt enige aandacht van vrouwen te krijgen.

Aviv Goldgeier, die de internationale dating-app Hinge beheert, analyseerde afgelopen zomer de hoeveelheid likes die mannen en vrouwen op de website krijgen. Hinge werkt niet zoals Tinder waarbij je matches al dan niet wegswipet, bij Hinge kun je alleen bepaalde aspecten van een profiel liken. Het resultaat is dat er een kleine elite van mannen ontstaat die bijna alle aandacht krijgen. Het verschil tussen mannen en vrouwen is behoorlijk significant. De top 1% krijgt meer dan 16% van alle likes, bij vrouwen is dat 11%.

Hieronder de resultaten:

Groep – – – – M – – – – V
Top 1% – – 16.4% – – 11.2%
Top 5% – – 41.1% – – 30.6%
Top 10% – – 58.0% – – 45.7%
Onderste 50% – 4.3% – – 7.9%

De reden van deze sekseongelijkheid is niet dat vrouwen oppervlakkiger zijn en meer op uiterlijk letten, maar dat ze meer te kiezen hebben en sowieso minder snel reageren. Ze krijgen meer aanbiedingen, en dat geeft keuzestress. Vrouwen initiëren minder contacten en hebben een hogere drempel hebben voor ze reageren. Pas bij de echt aantrekkelijke mannen wagen ze een kansje.

Als je als middelmatige man een kans wilt hebben zul je extra je best moeten doen. Meer kans maken? Check dan ook dit artikel of experimenteer eens op onze gratis datingsite Relatiekik.

Bron.

eKudos Nu Jij

Passie in langdurige relaties: het geheim

Volgens relatiepsycholoog Esther Perel schuilt het geheim van passie in een langdurige relatie in de succesvolle verzoening van twee tegenstrijdige verlangens. Enerzijds ons verlangen naar veiligheid, vanzelfsprekendheid en vertrouwen, en anderzijds ons verlangen naar avontuur en ontdekking van het onbekende. Wanneer we van iemand houden willen we dat die persoon altijd beschikbaar is, maar verlangen vereist onafhankelijkheid en een gevoel van mysterie.

De drie pijlers op onderstaande visual van Perel kunnen je helpen om dat laatste in je relatie te behouden of terug te brengen.

eKudos Nu Jij

Het sluimerende gevaar van een verwijtende communicatiestijl


Relatiepsycholoog John Gottman kan in zijn ‘liefdeslaboratorium’ na vijf minuten observatie met een zekerheid van 91 procent zeggen of een stel bij elkaar blijft of niet. De man heeft geen glazen bol en bijhorende helderziende gaven, dus… hoe doet hij dit?

Hij laat ze een ‘oude’ discussie opnieuw voeren en afgaande op de manier waarop ze hun conflicten proberen op te lossen, weet hij al snel genoeg.

Als voorbeeld een conflict over de afwas. Stelletjes die het niet zullen redden, beginnen met een valse start. Een negatief of sarcastisch verwijt waarmee de ander direct in de hoek wordt gezet. Iets als: ‘De afwas? Jij doet het toch niet.’ Daarmee is de toon gezet. De ander heeft de keuze om zich te verdedigen of in het verdomhoekje te gaan staan. Welke strategie hij of zij ook kiest, de uitkomst is hoogstwaarschijnlijk (met 96 procent kans) negatief. Of er ontstaat een discussie die niemand wint of de ander voelt zich vernederd. Zelfs als de vaat daarna blinkend in de kast staat, belooft dit geen goeds voor de relatie.

Stelletjes die in de toekomst uit elkaar zullen gaan, communiceren volgens Gottman niet optimaal. Gottman, die ook de hartslag van deze mensen meet en alle negatieve woorden telt, kan na een paar minuten zeggen of deze mensen het zullen halen als ze zo doorgaan. En om te veranderen, zullen ze heel actief aan de gang moeten om de meest destructieve communicatiegewoonte van allemaal te ontmantelen: niet meer vragen wat je van je partner wilt, maar hem/haar verwijten dat hij/zij het niet goed doet.

Het gevolg van een verwijtende toon is tweevoudig (en nooit positief). Ofwel andere partner begint de partner terug te verwijten en rechtvaardigt zijn gedrag. ‘Ja, maar als ik het een keer doe is het toch nooit goed. Ik probeer het maar niet eens meer.’ Ofwel de partner gaat in het verdomhoekje staan en voelt zich vernederd. Misschien doet hij/zij alsnog de afwas, maar het zal de sfeer en de relatie op de lange duur niet ten goede komen.

Verwijten is meestal het begin van een vicieuze cirkel. Het gevolg: twee teleurgestelde partners die tevergeefs wachten tot hun partner de eerste stap zet om weer tot elkaar te komen.

Het resultaat van bovenstaande stroom aan verwijten wordt ook wel interpunctieproblematiek, machtsstrijd of het Spel zonder Einde genoemd. Die ontstaat als twee ontevreden partners het idee hebben dat zij pas iets positiefs voor hun partner hoeven doen als hun partner iets aardigs doet. In de praktijk betekent dat soms ‘lang en tevergeefs wachten’. Op een gegeven moment wordt het eigen gelijk belangrijker is dan de harmonie in de relatie.

Hoe ontstaat het Spel zonder Einde? Hoe langer je samen bent, hoe groter het risico is dat je uitsluitend nog oog hebt voor de minder leuke eigenschappen van de ander. Het goede is vanzelfsprekend en wordt niet meer gezien, het ‘slechte’ wordt steeds meer een doorn in het oog. Dat dit gebeurt is niet zo vreemd. Onze hersenen zijn namelijk geëvolueerd om obsessief bezig te zijn met alles met wat er niet klopt of verbetering nodig heeft in ons leven. Dat is een oeroud overlevingsmechanisme dat uiterst nuttig is voor de overleving, maar helaas niet bevorderlijk voor ons levensgeluk. Die verloren balans moeten wij dus zelf kunstmatig herstellen. En daar is – zo blijkt vaak in relatietherapie – vaak echt tijd en doorzettingsvermogen voor nodig.

Bepaalde trekjes van je partner kunnen op een gegeven moment voor allergische reacties zorgen. Continu stil vallen, niet luisteren, te laat komen, drinken, flauwe grappen op serieuze momenten, ongewassen oksels. Misschien heb je jarenlang gevochten om iets in jullie relatie te veranderen en was dat tevergeefs. Op een gegeven moment kun je alle hoop en motivatie verliezen en jezelf afvragen: waarom zou ik mijn best nog voor die idioot (M/V) doen?

Het is daarom niet vreemd dat sommige partners slechts nog in verwijten lijken te communiceren. ‘En ja hoor, je hebt weer een vlek in je trui.’ ‘Ach, wat maakt jou het uit hoe ik eruitzie, het is niet dat we een seksleven hebben of zo.’

Het vreemde is dat sommige partners aan deze vorm van communicatie wennen en dit soms jarenlang kunnen volhouden. Ze zijn niet gelukkig mét en niet gelukkig zónder elkaar. Deze mensen eindigen vaak bij een relatietherapeut. De situatie lijkt daar aanvankelijk meestal een stuk hopelozer dan het in werkelijkheid is.

Het grote probleem is vooral dat beide partners tegelijkertijd denken dat ‘het’ vooral of alleen aan de ander ligt. Pas als de ander verandert, zullen zij misschien ook overwegen om te veranderen. Als twee partners dit allebei denken, gedurende lange tijd, verandert er dus helemaal niets meer. Dan zijn ze vooral bezig hun liefde voor elkaar uit te putten. Het goede nieuws: op het moment dat een van beide partners zijn trots aan de kant schuift is weer van verbetering mogelijk.

Verwijten verlammen:
‘Was je weer op pad? Je doet veel leukere dingen met je vrienden dan met mij!’
‘Alsof jij de laatste tijd zo leuk bent om iets mee te doen.’

Het uiten van een wens of vraag zorgt voor betrokkenheid:
‘Vind je het leuk om vrijdag samen naar het strand te gaan? Ik heb die dag vrij.’
‘Ik zou met Marie sporten, maar dat kan eventueel ook op woensdag. Ik bel haar zo even.’

Uit vervolgonderzoek van verschillende psychologen blijkt dat partners die elkaar adempauzes gunnen, en niet bang zijn omwille van de harmonie hun gelijk op te geven, een betere kans hebben om bij elkaar te blijven dan stellen die de koude oorlog proberen vol te houden. Ook hebben eerstgenoemden minder last van gezondheidsproblemen. De spanning eist duidelijk haar tol.

Mannen blijven gemiddeld gezien iets langer met de stress in hun lichaam zitten dan vrouwen. Terwijl de vrouw al klaar is voor de verzoening, is de man dat dan nog niet.
Veel mannen die als verwijt krijgen dat het ze geen bal interesseert of dat ze koud, kil en afstandelijk zijn, laten van binnen een heel ander plaatje zien als je hun hartslag meet. Van buiten lijken ze onverschillig, van binnen ervaren ze stress. De ‘afgestompte houding’ of ‘muur’ die ze hebben opgebouwd, is een logische, fysieke reactie op de schijnbaar niet aflatende dreiging die ze voelen binnen de relatie. Bij stellen die hun problemen niet weten op te lossen en die geen veilige rustmomenten inbouwen, is de kille muur vaak het enige toevluchtsoord.

Daarom, hoe logisch het ook voelt om bij elke ‘misstap’ van je partner een kritische of cynische noot te kraken, probeer de communicatie constructief te houden. Het is veel belangrijker dan de meeste mensen zich realiseren. Klaagzangen en verwijten brengen elke relatie in gevaar. Het is besmettelijk: je partner doet waarschijnlijk hetzelfde. De eerste en meest belangrijke stap om relatieproblemen te lijf te gaan, is heel vaak: een rigoureus verwijtendieet.

Een kleine klaagzang op zijn tijd kan lucht geven, maar hou het beperkt. Het uiten van een echte vraag of wens maakt het voor de ander veel aantrekkelijker om positief te reageren. Wacht niet tot de ander eerst gaat, voordat jij besluit aardiger te communiceren: als jij verandert, verandert je partner (meestal) mee.

eKudos Nu Jij

Online daten: wel of niet een kans geven?


Jij verkiest liefde op het eerste gezicht boven het staren naar profielfoto’s? Liever een magische ontmoeting op je wandelvakantie dan afspreken met een van die honderden ‘profieltjes’ die je met bloed doorlopen ogen hebt bestudeerd. Wie niet? Toch kunnen de voordelen van online daten de nadelen overstijgen. Vooral als je in je dagelijks leven weinig potentieeltjes tegenkomt vergroot je met online daten de kans dat je een geschikte partner vindt. Zelfs als je brak op de bank zit met een ontploft kapsel kun je het voorwerk doen om je toekomstige partner binnen te hengelen. Online daten is niet meer weg te denken uit de paringsdans van de moderne mens. Het nadeel is dat je op basis van weinig en grotendeels gemanipuleerde informatie moet beslissen met wie je een date wilt. Dat geeft keuzeverlamming. Hoe meer profielen, hoe oppervlakkiger daters blijken te selecteren en niet iedereen is er goed in zichzelf interessant te maken of tussen de regels door te lezen wie er geschikt is. Het eerste stadium van de date-fase is om zo snel mogelijk kaf van koren te scheiden. Onderzoek laat zien dat mensen aanvankelijk vooral letten op afknappers: ze zoeken naar redenen om iemand weg te klikken. Pas daarna onderzoeken ze het poeltje met overblijvers om te beslissen met wie ze echt contact willen.. Een goede foto maakt vaak het verschil tussen wegklikken of niet. Helaas kun je je uiterlijk maar tot op beperkte hoogte boosten, maar een goede foto kan jou die extra gunfactor geven. Ook als jij het van je charme en humor moet hebben, moet je eerst een kans krijgen om die te laten zien. Mijn advies: laat vrienden – van de sekse waarin jij geïnteresseerd bent – een foto uitzoeken. Die hebben er meer kijk op. Mensen letten bij hun eigen foto’s vaak obsessief op details die alleen henzelf interesseren. Een vrouwelijke kennis schaamde zich voor haar blooswangen, maar veel mannen vonden het juist aantrekkelijk. Zij koos echter waarop ze er bleek, ziekelijk of koeltjes uitzag. Het is sowieso beter een waarheidsgetrouwe foto te plaatsen. Foto’s waarop je tien jaar jonger en twintig kilo lichter bent, zorgen voor teleurstellende eerste dates. En het laat jou direct onbetrouwbaar lijken. Dat is nogal een dealbreaker in relaties. Je hoeft je dus niet veel beter voordoen dan je bent, slechts een beetje. Een toekomstige partner moet jou nemen zoals je bent.

Wat concluderen wetenschappers verder? Een oprechte lach, herkenbaar aan rimpeltjes bij de ogen, doet het goed. Ook een zelfverzekerde, directe blik in de camera scoort punten. Groepsfoto’s waarin je te zien bent met anderen geven de indruk dat je sociaal bent en zelfvertrouwen hebt. In een onderzoek vonden vrouwen een man aantrekkelijker wanneer ze op een foto zagen dat een andere vrouw naar hem lachte. Die vrouw functioneert onbewust als een soort keurmerk. Verder? Foto’s waarop jij in het centrum staat, laat anderen denken dat je belangrijk bent en foto’s waarop jij een ander (op de arm) aanraakt, maken je iets aantrekkelijker: als jij iemand aanraakt in plaats van andersom wordt jij onbewust gezien als degene met de meer dominante status. Ervan uitgaande dat je op zoek bent naar een vaste relatie, hoef ik je vast niet uit te leggen dat de nadruk op sixpacks, spierballen, decolletés en pruillippen niet in je voordeel werken. Subtiel is het sleutelwoord. Ook foto’s waarin je nogal opzichtig poseert met een Audi, fotomodel, grote vis of BN’er stralen uit dat je wanhopig iets probeert te compenseren.

Niet fotogeniek? Een goede tekst kan heus veel goedmaken. Korte, duidelijke berichten scoren beter dan lange. Hou de eerste boodschap simpel, speels en overwegend positief. Je kunt later de diepte in. Een korte tekst nodigt meer uit dan een lange, ingewikkelde lap tekst met eisen en beschrijvingen die niets te wensen overlaten. Een leuke vraag of opmerking is een aanleiding om vrijblijvend een gesprek te beginnen. Als jij een potentiele date eventjes kan laten stilstaan bij jouw profieltekst, investeert aandacht in jou, en zal jou eerder een kans willen geven. Let er op dat tekst prettig leest en geen rare taalfouten bevat. Onderzoek laat zien dat ‘aantrekkelijke’ teksten de bijhorende profielfoto’s ook aantrekkelijker maken. Mensen proberen op basis van losse, gebrekkige stukjes informatie intuïtief een plaatje van jou in hun hoofd te creëren. Als ze vermoeden dat jij een leuk innerlijk hebt dan wordt ook jouw uiterlijk (in dit geval je profielfoto) er aantrekkelijker door. Andersom geldt dit ook: iemand met prachtige looks zal geïnteresseerden direct laten afknappen met een domme of slechte tekst. (Tip: ben je dyslectisch of ben je geen geweldig schrijver? Laat je tekst checken.)

Voor het eerste mail of chatcontact gelden dezelfde sociale regels als in het echte leven. Daters gaan ervan uit dat je in het eerste gesprek om een leuke dialoog wilt starten niet om alleen over jezelf te praten of te laten weten wat jij nodig hebt. Niemand is geïnteresseerd in een monoloog. Ook algemene (copy-paste) mailtjes openen weinig deuren. ‘Hoi, als mijn profiel jou ook leuk lijkt, zou ik graag kennismaken’. Zo’n openingsmail vraagt erom genegeerd te worden. Het is aantrekkelijker als je laat zien dat jou écht iets is opgevallen uit iemands profiel. Een oprechte vraag is een uitnodiging aan de ander om iets van zichzelf te laten zien. Zo’n vraag streelt iemands ego en lijdt eerder tot echt contact. Berichten die overdreven vleiend zijn, worden niet snel geloofd en creëren juist wantrouwen over het motief van de zender. ‘Wat ben jij een prachtige vrouw zeg: zowel innerlijk als uiterlijk.’ Wantrouwen bij zulke mails is terecht want de schrijver kent die vrouw helemaal niet. Geloofwaardigheid is belangrijk.

Een valkuil is om lang doormailen zonder af te spreken. Op die manier kun je verliefd worden op de fantasie die je op iemand hebt geprojecteerd. De meest efficiënte manier om te zien of de magie er is, is iemand ontmoeten. Maak het niet te ingewikkeld, leg er niet teveel druk op en probeer er zeker geen grootste gebeurtenis van te maken. Want stel dat het niet klikt? Daar zitten jullie dan bij het voorgerecht van een vijfgangendiner gevolgd door een theaterstuk. Als het na een korte ontmoeting klikt kunnen jullie alsnog een spannende locatie opzoeken.

Geef je online daten een kans? Probeer plezier te beleven aan het datinggebeuren. Verwacht geen spectaculaire ontmoetingen, maar sta er wel voor open. Als je realistische verwachtingen koestert zal dit je helpen niet teleurgesteld te raken en online daten te zien voor wat het is: een extra mogelijkheid om, naast al je andere bezigheden, een speciaal iemand te ontmoeten.

eKudos Nu Jij

Hoe verschillend zijn mannen en vrouwen nou echt?


‘Het grootste verschil tussen mannen en vrouwen is dat mannen gekken zijn en vrouwen idioten.’ Rebecca West

‘De haan kraait, maar de hen legt het ei.’ Margaret Thatcher, politicus

In de loop der jaren ben ik vaak geïnterviewd over verschillen tussen mannen en vrouwen. Waarom ze zo anders omgaan met ruzie, geld, sport, humor, seks, competitie, angst, vreemdgaan… verzin het maar. Een onuitputtelijk onderwerp voor vrouwenbladen, en uiteindelijk bijna altijd een bron van ergernis voor mezelf. Hoe genuanceerd ik mezelf ook uitdrukte, als ik het artikel teruglas, kwam ik bijna altijd tevoorschijn als clichématige seksist. Dat zegt meer over (naar goedkope sensatie zoekende) journalisten dan over mij. Voor een interview in Linda magazine, waarbij ik om een of andere duistere reden als een maffiabaas in pak werd gefotografeerd, liet mij iets zeggen als: ‘Vrouwen zijn zeikmutsen.’ Dit uit de duim gezogen citaat stond nota bene als kop bij het artikel. Het was de eerste keer dat ik na een interview zowel haatmail als romantische koffieverzoeken kreeg. De enige vrouw met wie ik vervolgens koffie dronk, vond mij te ‘afwezig’ voor een vervolgdate. Ook was ik kleiner dan de foto suggereerde. Geeft niks, de desinteresse was wederzijds. Ik vond haar een zeikmuts en was volledig sufgepraat. Dat terzijde. Misschien kan ik – in mijn eigen boek – eindelijk verwoorden hoe ik nu echt over deze heikele kwestie denk: hoe verschillend zijn mannen en vrouwen nu echt? En komen vrouwen en mannen van verschillende planeten (zoals het zoetsappige excuus van een psycholoog John Gray ooit beweerde in zijn jaloersmakende bestseller Mannen komen Mars, Vrouwen van Venus)? En zo ja, zijn die verschillen aangeboren of aangeleerd?

Om antwoord op de vraag te geven ontkom ik er helaas niet aan om de evolutietheorie erbij te halen. Bijna alle biodiversiteit op deze planeet is het resultaat van seks. Heel veel seks. Grof gezegd: niet een God heeft de wereld zorgvuldig uitgedacht, wat je ziet is vrij toevallig bij elkaar geneukt. Door organismen die zich op mysterieuze manier tot elkaar aangetrokken voelen om genen uit te wisselen. Waarom zou zoiets nuttig zijn? Als je de genen van twee wezens mengt, behoud je hopelijk het beste van twee werelden en ontwikkel je nageslacht dat beter bestand is tegen de wreedheden van het leven, zoals parasieten, virussen, slangen, hongerwinters en overstromingen. De evolutietheorie stelt ook dat ons voornaamste levensdoel is ingebakken: genen doorgeven. Ons leven staat daarom – onbewust of bewust – in het teken van trefzekere seks. Dat wij dit tegenwoordig liefde noemen, maakt de natuur geen zier uit. Als iets de voortplanting (lees: seks) niet in de weg staat of het juist stimuleert, dan vindt Moeder Natuur het prima. Veel misverstanden en ergernissen tussen mannen en vrouwen zijn terug te voeren op het feit dat ze evolutionair gezien andere belangen hebben. Omdat seks voor de vrouw van oudsher nogal dramatische gevolgen kan hebben – negen maanden zwangerschap en een kleine huilebalk – zal ze van nature selectiever zijn, en op andere zaken in een potentiële partner letten dan een man. Een slimme vrouw kan haar pijlen beter richten op een stabiele, betrouwbare man die zijn schaapjes op het droge heeft en lief doet tegen haar Jack Russeltje. Zo’n man kan en wil waarschijnlijk beter voor een eventueel gezin zorgen. De man heeft iets andere belangen. Om te zorgen dat zijn genen overleven is het nuttig z’n zaad bij een vruchtbare (lees: jonge) vrouw te deponeren en – als hij ermee wegkomt – de truc bij meerdere vrouwen te herhalen. Deze karikaturale versimpeling van de evolutieleer zien we in de werkelijkheid terug wanneer een bloedmooie, jonge vrouw verkering heeft met een rijke, afgeleefde zakenman die vreemdgaat. Ondanks alle emancipatie van de afgelopen eeuw, zit er statistisch gezien nog steeds een kern van waarheid in deze karikaturale schets van de liefde. Onderzoek laat zien dat moderne vrouwen op datingsites meer dan mannen letten op (sociale) status, inkomen, opleiding en beroep van hun potentiële partners. Het is een eerste garantie dat een man zich kan focussen en binden op de lange termijn, en dat je wat aan hem hebt. Het verklaart ook waarom veel vrouwen (45 procent) precies dezelfde man aantrekkelijker vinden wanneer ze horen dat hij al bezet is. Ook dat is een garantie dat hij deugt: hij is immers al goedgekeurd door een andere vrouw. Mannen letten weer iets meer op schoonheid en tekenen van jeugdigheid bij hun partners. Daarbij hebben ze meer drang tot seks met verschillende partners en zijn ze minder veeleisend in hun seksuele encounters. Aan de andere kant is voor de gemiddelde vrouw een stuk makkelijker een seksueel avontuur te krijgen: in de praktijk gaan – hoe kan het anders – mannen en vrouwen dus ongeveer even vaak van bil, alleen hebben mannen de neiging het aantal veroveringen te overdrijven, terwijl vrouwen het downplayen. Ook gaan ze even vaak vreemd.

Postmoderne social justice warriors en feministen beweren dat verschillen tussen mannen en vrouwen door het Patriarchaat (de bezitters van een meestal spierwitte penis) zijn opgelegd en dat zelfs geslacht een sociaal construct is. Er is daarom in de LBTG-gemeenschap een strijd gaande om mensen zelf te laten bepalen tot welk geslacht ze willen behoren. Inmiddels zijn er zo’n 63 verschillende voornaamwoorden verzonnen. Tja, misschien ouderwets, maar het klinkt voor mij als het gewauwel van dit kaliber:

Postmodernist: ‘De werkelijkheid bestaat niet. Iedereen creëert zijn eigen werkelijkheid.’
Non-postmodernist: Geloof je dat echt?’
Postmodernist: ‘Jazeker, dat is mijn werkelijkheid.’
Non-postmodernist: ‘Dan heb je er vast geen bezwaar tegen dat ik je van de trap duw.’

Het is weinig meer dan een verwarrend woordspelletje. Laten we er niet te veel woorden aan vuil maken: biologisch gezien heb je mannen, vrouwen en hermafrodieten. Die laatsten worden ook wel interseksuelen genoemd en hebben zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtskenmerken, bijvoorbeeld teelballen én eierstokken. Ook zijn er mensen zijn die het idee hebben in het verkeerde lichaam zitten, en daarom van geslacht willen veranderen, maar zolang ze mannelijke geslachtskenmerken hebben zijn ze biologisch gezien nog steeds een man (die zich vrouw voelen). Net als de zwaartekracht is je geslacht een gegeven, en het hebben van het ene of het andere geslacht gaat gepaard met een ietwat verschillende programmering, zowel biologisch als opvoedkundig. Hoewel die programmering zowel genetisch en opvoedkundig valt te verklaren is het vooralsnog lastig duidelijke conclusies te trekken over de vraag in hoeverre de hersenen van mannen en vrouwen, en dus hun intellectuele capaciteiten, echt verschillen.

Sommige moderne feministen zijn bang dat de nadruk op de biologische verschillen maatschappelijke misstanden (ten nadele van vrouwen) in stand houden. Ze zien dat als hét excuus dat seksisten nodig hebben om die patriarchale status quo overeind te houden. Vrouwen horen thuis achter het aanrecht of in het verpleeghuis, mannen mogen het echte werk opknappen en moeten de wereld regeren. Ik denk dat het vooral nuttig is de verschillen wetenschappelijk te onderzoeken, want de waarheid is behalve gewoon waar, meestal ook bevrijdend. Nu kapen zowel feministen als seksisten de discussie met hun eigen vooroordelen en fabels. Alleen goede wetenschappelijke onderzoeken kunnen dit soort discussies slechten: daarna kunnen we onderzoeken wat de beste manier is om met de feiten om te gaan. En stel dat veel verschillen inderdaad ook deels genetisch te verklaren zijn: dat zegt nog steeds niet zoveel over het eerstvolgende mannetjes- of vrouwtjesindividu dat je straks in de supermarkt tegenkomt. Karakterverschillen binnen een willekeurige groep vrouwen zullen groter zijn dan de gemiddelde verschillen tussen een groepje mannen en vrouwen. Statistiek gaat vaak over kleine gemiddelde verschillen tussen groepen en zegt dus niets

Terug naar de wetenschap: mannen en vrouwen hebben – God zij geprezen – verschillende lichamen, maar hebben ze ook verschillende breinen? Dat er fysieke verschillen zijn is overduidelijk (kracht, lengte, vorm, stem, botstructuur) maar in hoeverre die M/V-verschillen ook gelden voor de menselijke psyche is nog altijd een serieus onderwerp van debat. Onderzoek naar mannen- en vrouwenhersenen laten weliswaar (kleine) verschillen in hersenstructuur en cognitieve vaardigheden zien, maar het is onduidelijk in hoeverre die verschillen aangeleerd of aangeboren zijn. Onze hersenen zijn namelijk plastischer dan voorheen werd aangenomen. Taxichauffeurs hebben hierom bijvoorbeeld een vergroot achterste deel van hun hippocampus (belangrijk voor geheugen en navigatie), wanneer dit vergeleken werd met niet-taxichauffeurs van dezelfde leeftijd, geslacht en educatie. Daarbij bleek ook dat hoe langer iemand taxi reed, hoe groter diens hippocampus. De menselijke geest is een selffulfilling prophecy-apparaat en mannetjesbaby’tjes worden vanaf de dag dat ze het levenslicht zien anders behandeld dan vrouwtjesbaby’s. Deze jarenlange conditionering laat zich – net zoals andere aspecten van de opvoeding – uiteraard ook in de volwassen hersenen gelden. Je wordt psychisch gezien ten dele wat je doet. De hersenen van een kind met een intellectuele opvoeding zullen daardoor verschillen van een kind dat vooral een sportieve, fysieke opvoeding krijgt. Maar die verschillen kunnen uiteraard hoogstens binnen een kleine marge variëren.

En er zijn genoeg aanwijzingen dat er al voor en net na de geboorte enige genetische verschillen tussen mannen en vrouwen zijn: meisjesbaby’s huilen eerder, zijn eerder bang in het donker, kijken langer naar gezichten, terwijl jongensbaby’s meer interesse in apparaten vertonen. Het is lastig deze verschillen alleen aan socialisering te wijten, want sommige van deze verschillen worden al een paar uur na de geboorte waargenomen. Andere bewijzen zijn dat er bepaalde lichamelijke en geestelijke aandoeningen genetisch meer gelinkt zijn aan de ene of de andere sekse. Vrouwen hebben meer last van bepaalde psychische klachten, zoals depressies, eetstoornissen, paniekaanvallen en fobieën en auto-immuunziekten, zoals MS, reuma en chronisch vermoeidheidssyndroom. Mannen hebben vaker last van beroerten en hartaanvallen en geestelijke klachten als Parkinson, autisme, ADHD, dyslexie en drugs en alcoholverslaving. Hoe kun je dat aanleren?

Omdat grote verschillen tussen mannen en vrouwen pas ontstaan rond de puberteit, kun je een deel van de verschillen veilig aan geslachtshormonen toeschrijven (zoals het ‘mannelijke’ hormoon testosteron en het vrouwelijke hormoon ‘oestrogeen’). In de puberteit maakt een mannenlichaam zo’n tien keer zoveel testosteron aan als een vrouwenlichaam, en vouwen maken meer oestrogeen aan. Deze hormonen – die heel sterk met andere hormonen interacteren – katalyseren behalve allerlei fysieke veranderingen, ook complexe veranderingen in verlangens, gevoelens en gedrag. Testosteron stimuleert het beloningsgebied in de hersenen en kan verklaren waarom mannen meer risico nemen en competitiever zijn dan vrouwen. En oestrogeen – vooral in combinatie met het knuffelhormoon oxytocine – heeft een groot effect op sociale relaties. Dit kan helpen verklaren waarom mannen iets taak- en resultaatgerichter zijn, en vrouwen iets empathischer en meer op relaties zijn gericht en iets beter kunnen multitasken. Misschien is dit ook een erfenis uit het jager-verzamelaarstijdperk waarin mannen soms dagenlang op jacht gingen, terwijl vrouwen ondertussen op het thuisfront moesten zorgen dat het er geolied aan toeging.

Kortom, er bestaan (zichtbare en onzichtbare) verschillen tussen mannen en vrouwen, maar die worden door culturele verwachtingspatronen en jarenlange conditionering mogelijk wel flink gestuurd. Duidelijk is ook dat mannen en vrouwen van oudsher iets andere belangen in de liefde hebben, maar door toenemende emancipatie en veranderde verwachtingen van mannen en vrouwen, lijkt het erop dat mannen en vrouwen steeds meer op elkaar zijn gaan lijken. Althans dat is de voorzichtige conclusie die sommige evolutiebiologen trekken. In vragenlijsten over bijvoorbeeld status, prestige en zorgzaamheid kun je nauwelijks bepalen of een man of een vrouw die heeft ingevuld, zo bleek uit onderzoek in zeventig landen. En uit enquêtes over liefde blijkt dat mannen en vrouwen helemaal niet zo verschillend in wat ze van elkaar willen. Als je tegenwoordig aan een willekeurige groep westerse mannen en vrouwen vraagt wat ze in een partner zoeken dan staan vertrouwen en begrip bij allebei op een grote nummer één, boven een mooi uiterlijk, veel geld, goede seks of een bijzondere status. Mensen zoeken uiteindelijk vooral herkenning en begrip in een ander, een maatje bij wie ze zich thuis voelen. Een partner die ze kunnen vertrouwen en die er door dik en dun zal zijn. Natuurlijk, zonder die wederzijdse klik of lichamelijke aantrekking zal er niet veel gebeuren, maar in de praktijk blijkt dat meer te maken te hebben met het creëren van een leuke band dan met een kille evolutionaire onderhandeling.

Tussentijdse conclusie: hoewel verschillen tussen mannen en vrouwen vaak interessant zijn en meer opvallen, zijn de overeenkomsten nog altijd talrijker. Vrouwen en mannen komen niet van verschillende planeten, John Gray is een zwamneus met een goed ontwikkeld commercieel instinct. Onderzoek laat ook zien: voor een duurzame band helpt het als je voldoende op elkaar lijkt. Zoek dus vooral een partner die van dezelfde planeet lijkt te komen en die makkelijk mengt met de rest van je leven. Mensen die op elkaar lijken, hebben over het algemeen minder communicatieproblemen, hoeven zich minder aan elkaar te passen en hebben meer voor elkaar over. Dat geeft bevredigender relaties. Kortom: er is hoop voor de mensenliefde.

eKudos Nu Jij

Online daten (na je vijftigste): werkt dat echt?


Onlangs werd ik geïnterviewd voor het Plus magazine, het maandblad van voor vijftigplussers. Het verhaal is inmiddels ook online te vinden. Hieronder een paar fragmenten en de link naar het hele artikel:

Single en het zat om alleen te zijn? Zet je schroom opzij en schrijf je in bij een onlinedating- bureau. Voor velen is het de ideale manier om leuke mensen te ontmoeten die ook op zoek zijn naar een relatie. Hoe dat gaat vertelt deskundige Marcelino Lopez. Hij is psycholoog, auteur van het boek Liefde in tijden van Facebook en eigenaar van de gratis datingsite Relatieklik.

***
Wat zijn de voordelen van online daten?
“Voor mensen die romantisch zijn aangelegd, lijkt online daten veel te zakelijk. Ze dromen liever van een liefde op het eerste gezicht tijdens een ontmoeting in het park, of een mooie liefde die opbloeit tijdens een schildercursus. Toch heeft online daten echt veel voordelen.

***
Kun je flirten verleren?
“Als je jaren getrouwd bent geweest, kan flirten voelen als iets uit een heel ver verleden. Sommige mensen moeten het echt opnieuw leren. Flirten is natuurlijk spannend: je moet risico’s nemen als je iemand benadert en je kunt ook afgewezen worden. Maar als mensen eenmaal door de eerste barrière heen zijn, gaan de remmen los. Ik hoor heel vaak dat mensen die online daten, ook in het ‘echte leven’ veel meer open staan voor nieuwe contacten. Ze flirten ineens bij de bakker of in de sportschool. Soms ontstaat juist dan een nieuwe ­relatie, toch gewoon in de buurt.”

***
Wat zijn de meest gemaakte beginnersfouten?
“Achter het beeldscherm blijven! Dus te lang blijven chatten of mailen met iemand die je nog niet hebt ontmoet. Het komt voor dat mensen zelfs al verliefd worden door een spannende mailwisseling met intieme ontboezemingen. Dan kan een eerste ontmoeting echt een teleurstelling zijn. Spreek daarom zo snel mogelijk af. Een tweede veelgemaakte fout is om bij een eerste date te veel ‘uit te pakken’, bijvoorbeeld met een ­compleet diner of een lange wan­deling. Een kop koffie in een café, dat is eigenlijk de beste start. Dan krijg je al snel door wat voor vlees je in de kuip hebt. De derde fout is dat je te kritisch bent. Als je bij de eerste date twijfelt, geef die persoon dan gerust een tweede kans. Door zenuwen kan een persoon de eerste keer anders overkomen dan de tweede keer.”

***
Is online daten wel veilig?
“De meeste mensen op datingsites zijn gelukkig aardig en betrouwbaar. Toch kunnen er ook rotte appels in de mand zitten. Wees op je hoede als een match te mooi is om waar te zijn, bijvoorbeeld een fotomodelachtig uiterlijk en twintig jaar leeftijds­verschil, of als iemand te opdringerig is. Maak verder nooit geld over, al lijkt je date écht in geldnood te zitten. Geef je persoonlijke gegevens, zoals telefoonnummer, adres en mailadres, niet snel prijs. Maak voor het daten bijvoorbeeld een apart ­e-mailadres aan. Spreek de eerste keer af in een openbare gelegenheid en het liefst overdag. Blokkeer gerust de berichten van een vervelend persoon en meld het aan de datingsite als ­iemand zich misdraagt.”

Lees hier het hele interview.

Zoek je naar een geschikte datingsite? Neem eens kijkje op een van onze gratis datingsites Relatieklik of Knuz of kijk hier om meerdere datingsites met elkaar te vergelijken.

eKudos Nu Jij

Ondernemersergernis: waarom zijn reviews van webshops vaak positief en reviews van datingsites negatief?

Het is inmiddels een terugkerend ritueel. Na een gezamenlijke kitesurfsessie bespreek ik allerhande ergernissen met goede vriend en zakelijk partner Koen. Meestal op het terras van zijn strandhuis, onder het genot van een drankje en de ondergaande zon. Het werkt constructief en zuiverend om wereldse problemen in deze hemelse context te analyseren.

De afgelopen keer ging het over de onbetrouwbaarheid en impact van online recensies. Het is de frustratie van iedere ondernemer: iedereen kan een slechte recensie – hoe onterecht ook – op het internet plempen en de nadelige invloed voor de ondernemer kan groot zijn. Het internet vergeet niet!

Als ondernemer moet je constant op je hoede zijn. Als het gaat zoals de klant verwacht hoef je over het algemeen geen positieve recensie te verwachten, maar na één misstap krijg je geheid wel een negatieve. Een toprestaurant dat één keer een slecht doorbakken varkenshaasje voorschotelt heeft voorgoed een vernietigende recensie aan zijn broek hangen. Ook een persoonlijke vete kan als brandstof dienen voor een negatieve anonieme recensie over jouw onderneming. Zo ken ik een restaurateur die een rits slechte recensies kreeg, omdat een van zijn medewerkers het had uitgemaakt maken met haar (nogal agressieve) scharrel.

Koen is internetondernemer en concludeerde dat er een groot verschil zit tussen de recensies die hij krijgt over zijn webshops en die over onze datingsites. ‘De meeste recensies over de shops zijn positief, die over de datingsites negatief. En ik zie dezelfde tendens bij de concurrenten.’

‘Hoe kan dit?’ vroeg hij zich af. ‘Ik probeer op zowel op de webshop als de datingsites – die nota bene gratis zijn– dezelfde service en kwaliteit te bieden. Daar zou het dus niet aan mogen liggen.’

De meest gehoorde klacht op onze datingsite is niet dat mensen veel geld kwijt zijn voor een slechte of niet-functionerende website (want zowel Relatieklik als Knuz zijn gratis), maar dat ons ledenaanbod onaantrekkelijk, gering, slecht, ordinair of fake is.

Typische klachten zijn bijvoorbeeld:

‘Er valt hier niks te beleven. Wat een k*tsite.’
‘Mensen reageren helemaal niet. Wel heel veel spammers en fakers hier! Ook jullie flessen de boel!’
‘Ik heb alleen maar contact met opdringerige mannen en eikels! Wat een waardeloze site.’

Maar dit zijn – al zeggen we het zelf – vreemde argumenten, want er zijn genoeg leden actief (op beide sites tezamen zo’n 200.000 leden) van heel verschillend kaliber. Er zit echt van alles tussen. En veel daters doen er wél leuke contacten en dates op. En de fakers? Na een routinecheck of wanneer zij een spambericht versturen worden die direct verwijderd.

Terwijl de zon een felroze vuurbal werd, deelde Koen zijn conclusie: ‘Als je een product koopt via een webshop dan krijg je dat product ook. Het kan iets langer duren dan verwacht, in sommige gevallen valt het iets tegen, maar je krijgt waar voor je geld. Dat is niet het geval op een datingsites. Op een datingsite betaal je vaak om jezelf te promoten en je hebt geen enkele garantie dat je er ook maar iets voor terugkrijgt.’

Zoals je hier kunt lezen zijn online daters een heel selectief volkje dat aanvankelijk vooral let op afknappers voordat het bij het poeltje van overgeblevenen probeert een date te laten ontstaan. Iemand met slechte online datinggewoonten of een ‘onaantrekkelijk’ profiel heeft helaas weinig kans van slagen.

De kans dat iemand wordt teleurgesteld door een datingdienst is dus fundamenteel groter dan bij een webshop. Er is geen enkele garantie op succes, maar er zijn wel talloze manieren waarop iemand zichzelf kan diskwalificeren bij potentiele partners. Aan de statistieken kunnen wij zien hoeveel mensen zich bij ons uitschrijven omdat ze iemand hebben gevonden. Dat is best veel: zo’n 15%.

Kan het zijn dat het onvermogen en de teleurstelling van de ontevreden dater (die een slechte recensie plaatst) deels wordt geprojecteerd op de online datingdienst zelf? Verwart de dater zijn ‘gebrek aan succes’ of ‘persoonlijke teleurstelling’ met de zogenaamde ‘slechte kwaliteit van de datingsite’? Het lijkt ons best aannemelijk.

Een helemaal bevredigende oplossing voor dit probleem hebben Koen en ik niet kunnen bedenken. We hopen in elk geval dat de recensielezer zich de onbetrouwbaarheid van dit soort recensies beseft. Lang niet alle recensies zijn fair. Er is uiteraard een simpele manier om de recensie te testen: probeer het product zelf uit. Onze datingsites zijn in ieder geval gratis.

eKudos Nu Jij