Psychologisch woordenboek: pareidolie

Pareidolie is de aangeboren neiging van onze hersenen om onduidelijke en willekeurige waarnemingen een speciale betekenis te geven. De naam is afgeleid van de Griekse woorden para (naast) en eidolon (beeld). Ons brein is getraind om snel verbanden te leggen tussen de verschillende stimuli die het ontvangt. Het is een nuttig overlevingmechanisme. Een stuk touw zou een slang kunnen zijn, de schaduw van de plant een enge man met een hark, een verdord herfstblad een gevaarlijke spin. Andere voorbeelden van pareidolie: het zien van een menselijk gezicht in een wolk en Jezus Christus in een visstick, of het horen van geheime boodschappen in achteruit gespeelde muziek van de Beatles. Laten we de proef op de som nemen: check onderstaand filmpje en luister naar de Carmina Burana. Het zal nooit meer hetzelfde zijn.

De echte tekst staat hier.