Verslaafd aan klagen

Klagen op zich is een gezonde uiting van ongenoegen en vaak schept het een band als je bij iemand je ei kwijt kunt. Maar als het een gewoonte wordt…

“Tja ach,” zegt de boekhoudster tijdens de koffiepauze, “het is ook altijd hetzelfde.” Ze steekt een sigaret op. De kersverse collega kijkt haar ondertussen afwachtend aan. De andere collega’s reageren niet. Die weten allang dat er nu klagerige monoloog komt, over iets onbenulligs dat ze al eerder hebben moeten aanhoren. Haar ‘totaal ongeschikte accountmanager waar zij de dupe van is’ komt weer ‘s aan bod. Om betrokkenheid bij haar toehoorder te scheppen, bezigt ze in elke zin heftigheden als ‘altijd ik’, ‘vreselijk’, ‘totaal stijlloos’. Slechts beleefd meeknikkend realiseert de nieuweling zich dat dit verlammende ritueel zich dagelijks zal herhalen totdat hij onbeleefd genoeg durft te zijn haar te negeren. Of totdat zij een nieuw slachtoffer ontmoet. Terwijl hij dit bedenkt, ratelt de monotone stem rustig door. Andere collega’s zijn allang weer aan het werk.

Meer lezen? Klik hier