Category: Liefde & relaties

Nieuw boek: Liefdesgedoe

Onze opa’s en oma’s twijfelden lang niet zoveel over de gemaakte partnerkeuze als wij. Scheiden was zelden een optie en het aanbod van potentiële partners hield ook niet over, maar vandaag zit dat allemaal anders. Tegenwoordig zijn we veel vrijer en streven we onophoudelijk naar ultiem geluk op elk vlak in het leven: of dat nu gaat om het bereiken van een glansrijke carrière of dat mooie appartement in de stad. Geen wonder dat we in de war zijn als het aankomt op de liefde. Hoe weet je of je de juiste keuze gemaakt hebt? Is het voor altijd? En is het echt het beste van het beste? Marcelino Lopez is psycholoog en zit met regelmaat front row bij liefdesproblemen. Zowel in zijn praktijk als op de bank bij zijn vrienden en vriendinnen. In Liefdesgedoe combineert Marcelino Lopez wetenschap, geschiedenis en moderne realiteit zodat we niet alleen om onszelf kunnen lachen maar, eenmaal ontnuchterd, onszelf vol overgave in de (nieuwe) liefde kunnen storten, zónder gedoe.

Liefdesgedoe verschijnt 23 april 2018 bij Unieboek Spectrum. Klik hier om hem te bestellen.

eKudos Nu Jij

En ze leefden nog geil en gelukkig


‘De echte ontdekkingsreis bestaat niet uit het ontdekken van nieuwe landschappen, maar in het waarnemen met nieuwe ogen.’ Marcel Proust, schrijver

‘De meesten van ons ‘s nachts opgewonden raken door precies die dingen waar we overdag tegen demonstreren. De erotische geest is niet politiek correct.’ Esther Perel, relatietherapeut

Inmiddels de liefde van je leven gevonden? Iemand die nagenoeg perfect in jouw leven past? Van harte gefeliciteerd. Toch zul je merken hoe lastig het is tevreden te blijven. De grootste nachtmerrie van romantici is in een relatie belanden die je kunt reduceren tot samen eten en afwassen, De Wereld Draait Door kijken en eens in de maand een seksuele ontlading op zondagochtend. Dit is eigenlijk al heel wat, maar niet bepaald enerverend of begerenswaardig. Is deze implosie van romantiek en lust onvermijdelijk? De wereldbefaamde relatietherapeut Esther Perel maakte het haar wetenschappelijke missie om het geheim van een langdurig, erotisch samenzijn te ontrafelen. Het verontrustte haar dat stellen overal ter wereld verzuchtend concludeerden dat hun seksuele en romantische verlangens naar elkaar waren afgenomen. ‘Vooral wanneer er kinderen in het spel zijn.’ Met haar onderzoeken hoopte ze meer inzicht te krijgen in twee vragen: waarom precies is het zo lastig te blijven verlangen naar je partner? En wat maakt romantisch en seksueel verlangen duurzaam?

Wat het lastig maakt is dat een lange relatie vraagt om de succesvolle verzoening van twee fundamenteel verschillende menselijke drijfveren. De hang naar een veilige connectie en het verlangen naar groei, spanning en avontuur. Er bestaat wereldwijde consensus dat dit onmogelijk is en dat je het gewoon niet moet verwachten: ofwel je hebt de spanning van een affaire zonder de veiligheid en intimiteit van een lange relatie, ofwel je hebt een partner die je door en door vertrouwt, zonder de lust en spanning. Veel partners zitten klem tussen hechting aan het bekende en de zucht naar het onbekende. Liefde is kalm, harmonieus, duurzaam en veilig. Begeerte is onrustig, ambitieus, kortstondig en gevaarlijk. In een relatie willen we de geliefde liefst bezitten. We willen de ander door en door kennen, de gevoelsmatige afstand zo klein mogelijk houden en alle spanningen neutraliseren. We willen dat de partner ons thuis is. Om te hunkeren daarentegen – seksueel of romantisch – is juist afstand en onvoorspelbaarheid nodig: als we de uitkomst kunnen voorspellen interesseert ons de uitkomst niet. Hoe kun je nieuwsgierig en opgewonden raken zijn als het resultaat vaststaat. Dan houdt het op een avontuur te zijn. Om naar iets te kunnen verlangen, moeten we een (gevoelsmatige) afstand kunnen overbruggen. Perel wilde praktische antwoorden en vroeg koppels (uit meer dan twintig landen) wanneer ze zich het meest tot elkaar aangetrokken voelden? Drie antwoorden bleven terugkomen:

1.‘Ik voel me het meest aangetrokken als mijn partner weg is én als we weer bij elkaar komen.’ Logisch, een geografische scheiding tussen partners, geeft ze de kans elkaar te missen. Alleen daarom is het goed af en toe alleen op pad te gaan en met een andere energie en een nieuw verhaal terug te komen. Hierom werken latrelaties voor sommige stellen beter dan samenhokken. Ik ken genoeg romantisch gelinkte huisgenoten die experimenteren met vakantiehuisjes, caravans en aparte vakanties. Ik ken ook een reislustig stel waarvan elke partner jaarlijks een paar maanden hun eigen gang gaat. Meestal komen ze elkaar tegen het einde van hun reizen ergens op deze aardkloot tegen. Voor hun werkt het.

2. Het tweede antwoord vond Perel interessanter. ‘Ik ben het meest aangetrokken als mijn partner in zijn element is.’ Als die iets doet waarvoor hij/zij een passie heeft of leuk interacteert met anderen. Dit antwoord zegt iets zegt over de kwaliteit van de afstand die nodig is om verlangen op te wekken. Ga te dicht op iemand staan en je ziet en voelt niets, sta te ver uit elkaar, en hetzelfde gebeurt. Er is emotioneel gezien blijkbaar een ideale afstand dat verlangen kan aanwakkeren. Perel: ‘In die ruimte tussen jou en de ander ligt het erotische élan.’ Als je naar je partner kijkt vanaf een comfortabele afstand, waardoor je partner zowel vertrouwd als een beetje mysterieus wordt, creëert dat positieve spanning. Zo wordt een vriendin van mij telkens weer opnieuw een beetje verliefd op haar vriend, en een tikkeltje jaloers, wanneer ze hem op feestjes geanimeerd met andere vrouwen ziet praten. Ze zijn al vijftien jaar samen, maar dan ziet ze hem weer even zoals vroeger. Een andere vriend gaat om diezelfde reden regelmatig naar de muzikale optredens van zijn partner.

3. ‘Ik ben het meest aangetrokken als ik door mijn partner verrast wordt, als we samen een nieuwe situatie beleven.’ Dit antwoord gaat over het samen ervaren van iets nieuws, zoals een reis, tangocursus of zelfs een relatietherapie, waardoor zowel jij als je partner een nieuw aspect van elkaar kunnen ontdekken en om elkaar kunnen lachen. Onbekende situaties, samen uit de comfortzone gaan, zorgt voor een bepaalde mate van onvoorspelbaarheid die de relatie een nieuwe impuls kan geven.

Om als stel succesvol tussen liefde en spanning te laveren zijn goede gewoontes, flexibiliteit en offers nodig. Hieronder wat adviezen die het vuur van een liefdesrelatie laten smeulen en af en toe hoog doen oplaaien.

Vier jullie individualiteit – Een belangrijke oorzaak dat partners het verlangen naar elkaar verstikken is dat zij elkaars onafhankelijkheid en individualiteit als bedreiging voor de relatie zien. Onafhankelijkheid is juist zuurstof voor de relatie. Of in de woorden van Perel: ‘Vuur heeft lucht nodig.’ Partners die uit onzekerheid proberen de vrijheid van hun partner in te perken, maken het elkaar en zichzelf lastig. Perel geeft een moeder-kind-analogie. Zelfs een kind dat zielsgelukkig en geborgen in de moederschoot ligt, krijgt vroeg of laat het verlangen om de wereld te ontdekken. Een kind dat er op uit trekt, kan grofweg twee verschillende boodschappen meekrijgen. De eerste moeder zegt: ‘Ga maar kind, de wereld is een magische plek. Er valt ontzettend veel te ontdekken. En als je terugkomt ben ik er voor je.’ Dit stimuleert het kind om zich, zonder onnodige angst, in de wereld te begeven. Het kind voelt zich dan zowel verbonden als afgescheiden. Hij durft alleen op pad te gaan, zonder zich eenzaam te voelen en kan zich laten leiden door zijn eigen fantasie en intuïtie, en daarvan leren, wetende dat er altijd iemand is als hij terugkomt. Een angstige moeder zal een heel andere boodschap meegeven: ‘Kind, ik maak me zorgen, want jij bent alles voor me. Wat is er nou zo interessant daarbuiten? Hebben wij samen niet alles wat we nodig hebben?’ In plaats van het kind te helpen tegenstrijdige verlangens naar avontuur en geborgenheid te omarmen, wordt het kind nu gedwongen een keuze te maken. Het kind zal een deel van zichzelf ontkennen om het andere niet te verliezen. Als het kind wat angstig is, zal het zijn vrijheid opgeven om te voorkomen dat het verbondenheid met moeders verliest. Een meer rebels kind zal zijn ontdekkingsdrang niet kunnen weerstaan, maar als het kind eenmaal op pad is, zal dit kind gevoelsmatig nooit helemaal weg zijn, omdat het bezig blijft is met de nadelige gevolgen van zijn trektocht. Zo’n kind komt in een tweestrijd en leert liefde gelijkschakelen met schuldgevoel, spijt en angst. De tweede categorie kinderen ontdekt niet hoe ze zelfstandig kunnen spelen en op hun eigen intuïtie kunnen vertrouwen. Ze leren niet dat het fijn is om hun moeder gelukkig te willen maken, ze leren vooral bang te zijn om hun moeder ongelukkig te maken. Uiteraard is dit inzicht te vertalen naar volwassen relaties. Elk stel staat af en toe voor deze keuze: wil je een relatie gebaseerd op liefde en vertrouwen of één gebaseerd op schudgevoel en controle? Als ik het zo formuleer, klinkt het als een strikvraag, maar elke relatie zit vol met dit soort keuzemomenten: laat ik haar met vriendinnen op vakantie gaan of steek ik daar een stokje voor? Steun ik hem in dit tijdelijke project of eis ik dat hij meer tijd aan mij besteedt? Het is goed om daar een evenwicht in te vinden. Het cliché is waar: je kunt pas van een ander houden als je daar allebei voldoende ruimte en vrijheid voor hebt. Elkaar loslaten – binnen een voor jullie acceptabele bandbreedte – is noodzakelijk voor de passie.

Projecteer eigen onzekerheden niet op een partner – ‘Hartstocht is soms de wanhoop over de afwezigheid daarvan.’ Ik vind dit citaat van Harry Mulisch een mooi voorbeeld van hoe je een negatief gevoel op een positieve manier framet. Neem jaloezie. Een beetje jaloezie is prachtig: het is een magnetische en erotiserende kracht die je alert houdt en maakt dat jullie bij elkaar willen blijven. Het zorgt voor een gevoel van exclusiviteit en versterkt erotische gevoelens. In relaties waarbij alle jaloezie ontbreekt, ontbreekt vaak ook seksuele aantrekkingskracht. Jaloezie kan de relatie alleen verzuren als de jaloerse partner probeert de partner te controleren. Zie jaloezie niet als iets waar je koste wat kost vanaf doet, zie het als brandstof om je relatie spannend en erotisch te houden. Als er objectief gezien geen reden is om jouw partner níet te vertrouwen, dan moet je je afvragen hoe serieus je jouw jaloezie moet nemen. Het is goed voor de intimiteit om het er af en toe eerlijk over te hebben, maar maak het het niet jouw partners taak om jou keer op keer gerust te stellen als jij weer eens onzeker bent. Dit geldt voor alle ongemakkelijke gevoelens waarvan jouw partner wél de trigger, maar níet de belangrijkste oorzaak is. Als jij je partner vooral gebruikt om gevoelens van eenzaamheid, zelftwijfel en angst te verhullen, dan is dat een signaal dat je niet alleen je partner daarmee moet lastigvallen, maar ook met jezelf aan de slag moet. Aan je eigen karakter werken, is soms het beste wat je voor jezelf én de relatie kunt doen.

Ga samen uit jullie comfortzone Gedrag beïnvloedt je gevoel meer dan erover nadenken. Ik heb hier een heel artikel aan geweid, dus ik hou het kort. Praten wordt in elk geval vaak overschat als methode om passie of intimiteit te vergroten. Je kunt soms beter af en toe een gek avontuur beleven. Partners die samen iets enerverends doormaken blijken achteraf meer verliefd dan stelletjes die relaxt uit eten gaan. Alles wat het lichaam opwindt, helpt blijkbaar ook passie stromen. Samen uit de comfortzone gaan is goed voor de relatie. De roes van het avontuur versmelt zich met de band die je voor elkaar voelt. Bovendien wordt die band intenser omdat je elkaar moet helpen en vertrouwen. Oude romantische rolpatronen worden zo opnieuw geactiveerd.

Doe je best aantrekkelijk voor elkaar te blijven – Sommige partners denken dat officiële verkering rechten met zich meebrengt. Zoals het recht om jezelf fysiek te verwaarlozen en toch seks te krijgen. ‘Iemand moet me helemaal nemen zoals ik bent.’ zegt een luie vriend altijd. ‘Ook als je jezelf een week niet gewassen hebt?’ antwoord ik dan. Mensen die altijd maar hun luie zelf zijn, zijn niet de mensen met wie je per se in een relatie wilt zitten. Ook werken aan een gezond en fit lichaam maakt je gelukkiger en levenslustiger. Het gaat er niet om een schoonheidsideaal na te streven dat niet bij jou (of je leeftijd) past, het gaat erom dat je lekker in je vel zit en dat je je eigen lichaam accepteert, want – niet onbelangrijk – dat stimuleert je libido.

Maak tijd voor seks en fysieke intimiteit – Hoe je het ook wendt of keert, seks is datgene wat liefdesrelaties van vriendschappen onderscheidt. Hoewel genoeg partners eraan wennen om ‘seksloos’ door het leven gaan, geeft regelmatige seks en lichamelijke intimiteit de relatie glans. De hormonen en hersenstoffen die vrijkomen voeden zowel lichaam als relatie. Een belangrijke reden dat stellen steeds minder seks hebben is de macht der gewoonte. Op het moment dat seksueel verlangen minder wordt, bijvoorbeeld omdat het nieuwe ervan is, schiet het er bij veel stellen vanaf dan bij in. Vooral werkstress is een killer. Dus, doen jullie het niet meer, want: druk, kinderen, voorspelbaarheid, enzovoorts? Geen goed excuus. Bouw gezamenlijke ontspanningsmomenten waarin seks en intimiteit kunnen ontstaan. Massage-avondjes, samen in bad, een dagje sauna. Prima om de kat op het spek te binden. Het helpt ook om jullie fantasie weer te gebruiken. Waarom wilde je eerder dagelijks met je partner naar bed en een half jaar later een stuk minder? Je partner is niet veranderd, alleen jouw beeld over hem of haar. Seks wordt minder speciaal wanneer je het gevoel hebt dat het altijd mag. Logisch dat dit zo werkt, maar het verraadt ook een gebrek aan creativiteit. Dieren hebben alleen seks op het moment dat de natuur het verlangen influistert. Het is een natuurlijk instinct waarbij de erotische verbeelding geen rol speelt. De mens is het enige dier dat gedurende het hele jaar seks kan hebben, puur door de kracht van verbeelding te gebruiken. ‘Zelfbevrediging’ zo meende schrijver Theo Kars, ‘is de triomf van de gedachte over de geest.’ De mens kan seks met zichzelf hebben terwijl hij fantaseert over een ander. Voorspel, anticipatie, masturbatie, wij kunnen met alle facetten van erotiek spelen, en die zowel voeden als smoren met onze verbeeldingskracht. Als je zulke fantasieën kracht wilt bijzetten, dan is het nog beter daar als je werkelijkheid een handje helpt. Een rollenspel is misschien te veel van het goede, maar waarom niet wat experimenteren met seks. Probeer elkaar op nieuwe manieren te veroveren en laat je niet te veel weerhouden door gêne. Nog een voordeel: blijken mannen ná de seks beter in staat conflicten uit de praten.

Hou romantische relatierituelen in ere – Mensen houden van rituelen en symbolen. Die geven ons het gevoel dat we deel zijn van een groter geheel, zoals een land, vereniging of liefdesrelatie en verlenen betekenis aan de grilligheid van ons leven. Het leven zelf geeft geen betekenis aan jouw doen en laten, dat doen wij zelf met onze verhalen en rituelen. De natuur viert jouw verjaardag niet, de mensen die van je houden doen dat. Om je eraan te herinneren hoe bijzonder het is dat je er weer een jaartje bij hebt. Ook afstuderen, een voltooid werkproject of relatiebreuk zouden betekenisloos zijn als wij hier niet zelf bewust bij stilstaan. Voor het oplaaien van passie en romantiek zijn symbolische daden essentieel: alles wat jullie in het heden aan een gezamenlijk verleden bindt, versterkt het wij-gevoel. De liefde mag af en toe extra gevierd worden. Rituelen scheppen bovendien ook een mooie gelegenheid om elkaar even opnieuw het hof te maken. Koester daarom speciale dagen, tradities en routines die voor jullie relatie belangrijk zijn. De dag dat jullie samenkwamen, jullie trouwdag. Ook kleine terugkerende routines zijn belangrijk: het gesprek aan de keukentafel bij het ontbijt, koosnaampjes, een krimi kijken op zondag. Zoals Louis Couperus ooit schreef: ‘Alles wat goed is, is gewoonte.’ Rituelen zijn ook een krachtig therapeutisch hulpmiddel om drama’s en zware verliezen te verwerken. Het symbolisch inluiden van een nieuwe periode of levensfase helpt niet alleen te beseffen dat er een overgang heeft plaatsgevonden, maar het helpt je daar ook op voor te bereiden. Het verwerken van een relatiedrama, zoals vreemdgaan, heeft baat bij een symbolisch nieuw begin. Zo’n ritueel geeft het slachtoffer rechtmatige erkenning van het leed dat hem/haar is aangedaan, helpt de emotionele last verlagen en geeft de relatie een frisse start.

Gun elkaar privacy – ‘Wij hebben nul geheimen voor elkaar. We gebruiken hetzelfde emailadres en hebben een gezamenlijke bankrekening.’ Sommige partners claimen vol trots dat ze hun geliefde door en door kennen. Wat een enge illusie. Je partner is een levend (en veranderend) mens, geen voorgeprogrammeerde robot die je volledig kunt doorgronden. Je kunt niet alles met elkaar delen en je hebt ook geen recht op volledige controle over je partners digitale leven. En wat betreft de intieme privésfeer: ga er maar vanuit dat je partner, net als jij, wel eens een seksuele of romantische gedachte over een ander heeft of zaken met intimi bespreekt die jij liever niet hoort. Je hoeft ook niet alles te weten zolang het de relatie niet direct in gevaar brengt. Stellen die elkaar hun privacy gunnen, hebben volgens Perel een duurzamer en erotischer liefdesleven. Als je kunt accepteren dat je partner een eigen fantasieleven heeft, dan kan het zelfs meehelpen aan de erotische spanning tussen jullie. Het wordt alleen een dealbreaker als je partner zich stiekem suf masturbeert achter zijn laptop en jou daardoor niet meer kan bevredigen. In alle andere gevallen: gun je partner een eigen binnenwereld en laat hem/haar zelf bepalen waarvan hij/zij jou deelgenoot maakt. Eigenlijk heb je hierin sowieso geen keus. Je kunt hoogstens een relaxtere, meer vertrouwde sfeer creëren waarin je elkaar niet veroordeelt op het moment dat de ander zijn/haar intiemere gedachten en gevoelens deelt.

Koester gezond egoïsme –Woorden die beginnen met ‘ego’ worden afgedaan als negatief. Bestaat er, behalve de narcist, iemand die graag ‘egoïst’, ‘egocentrisch’ of simpelweg ‘ego’ wordt genoemd? Door die kwaaie bijklank zou je haast vergeten dat egoïsme in een relatie niet alleen gewenst, maar ook broodnodig is. Nergens wordt dat zo duidelijk als in bed. Zonder het vermogen je volledig op jezelf te concentreren en de ander te vergeten, is het lastig tot een orgasme te komen. Genieten is nou eenmaal een egocentrische bezigheid, zelfs als je het samen doet. Dat is de paradox van goede seks: door zonder schroom te nemen, wordt het een stuk makkelijker om daarna zonder voorbehoud te geven. Je kunt niet opgewonden raken, laat staan een orgasme krijgen, als je teveel tijd in het lichaam en hoofd van de ander probeert te blijven. Je moet je op je eigen genot kunnen focussen. Je mag een partner best objectiveren als dat jou geil maakt. Een gezonde dosis egoïsme, helpt een gezond evenwicht te bewaren. Relaties waarin beide partners ook hun eigen dingen kunnen blijven doen, houden langer stand. Zo’n relatie vraagt minder offers. Zoek samen de grenzen op van wat jullie hierin acceptabel vinden en wees niet bang het daar eerlijk over te hebben. Als jullie allebei maar het gevoel houden dat het grote plaatje in balans is. Individuele dagen, aparte vakanties, seks buiten de relatie: alles is te bespreken. Dit evenwicht hoeft niet half-half te zijn. Sommige mensen vinden geven nou eenmaal leuker dan nemen. En gezegend zijn zij, want deze mensen blijken vaak iets gelukkiger te zijn.

Een gezonde dosis egoïsme maakt trouwens ook dat je eerder in een voor jou gezonde relatie belandt. Als conflictvermijder die veel ruimte en onafhankelijkheid nodig heeft, heb ik een paar klem gezeten in relaties waarin ik mij een totale egoïst voelde. Dat werd mij ook vaak verweten. Hoeveel ik ook van haar hield, het lukte me niet leuk mee te doen, Shoppen, weekendjes welness, samen op de bank. Deze relaties eindigden soms in een spervuur van verwijten totdat een van ons de stekker eruit trok. Pas toen ik die behoeften minder krampachtig verstopte – iets wat ik voorheen te egoïstisch zou vinden – werd het eerder duidelijk of een relatie kan werken. In de praktijk is dat voor mij met een vrouw die voldoende op mij lijkt en mijn ‘egoïstische’ drang om af en toe op mezelf te zijn gewoon begrijpt. Als partners zich continu inhouden om elkaar niet te kwetsen, zit er iets niet goed. Je-egoïstische-zelf kunnen zijn, is een goede graadmeter om te bepalen of je in de juiste relatie zit. En wanneer dat zo is voelen egoïstische trekjes misschien niet als egoïsme, maar als gelijkwaardigheid. En met de juiste partner word je misschien zelfs een gever.

Communiceer over wat jullie bezighoudt – Conflicten en lastige gesprekken zijn nodig om uit te praten wat je stoort aan elkaar. Ga je die uit de weg, dan ondermijn je niet alleen het vertrouwen en de intimiteit, maar ook het verlangen om moeite voor elkaar te doen. Niets doodt romantiek meer dan vanzelfsprekendheid. Het delen en samen onderzoeken wat jullie bezighoudt, benadrukt het feit dat jullie behalve een stelletje ook individuen zijn. Individuen met eigen innerlijke werelden, eigen ontwikkeling en eigen verlangens. Het besef dat je partner niet vanzelfsprekend is, en dat je die kunt verliezen is behalve realistisch, ook een prima drijfveer om je best voor elkaar te doen. Stellen die uit angst de ander te kwetsen heel voorzichtig met elkaar omgaan en weinig delen, hebben weinig last van conflicten, maar verliezen zowel hun band met elkaar als de motivatie om die band te koesteren en goed te houden.

eKudos Nu Jij

Eerste hulp bij liefdesverdriet


Liefdesverdriet trekt in het brein dezelfde sporen als griep, depressies en verslaving. Je wordt er dus echt ziek van. En het kan zelfs zo’n pijn doen dat je liever sterft. Goed om daar niet aan toe te geven, want de pijn zakt vanzelf. Uit onderzoek bleek dat mensen met liefdesverdriet verwachtten dat ze tenminste drie maanden in zak en as zouden zitten, maar tegen die tijd bleek de meerderheid alweer te genieten van het leven. Als je in staat bent je lichaam te verzorgen en jezelf niet helemaal uit het (sociale) leven terugtrekt, komt er een moment waarop die rauwe pijn uit je lichaam wegtrekt. Rouw hoeft ook niet per se op therapeutisch verantwoorde manier verwerkt te worden: de pijn moet gewoon gevoeld worden, niet geanalyseerd. Er zijn geen shortcuts. Sterker nog: het willen vermijden van die pijn en het zoeken naar een oplossing, is juist wat die pijn in stand houdt. Dat is ook de grote paradox van zelfhulp en therapie. Therapie kan, net als een goed boek of fles drank tijdelijke verlichting geven, maar het is nooit een oplossing voor zielenpijn. De tijd doet het echte werk, maar er zijn een aantal activiteiten die het genezingsproces kunnen versnellen.

Kick cold turkey af – Alles wat je aan hem of haar herinnert, wakkert het verlangen alleen maar aan. En dat doet geeft fysieke pijn. Berg dus alle foto’s en andere spullen op uit het zicht. Vermijd plekken waar hij of zij vaak komt of waar jullie samen vaak naartoe gingen. En voorlopig zeker niet bellen, mailen of langsgaan.
Zorg goed voor je lichaam – Duursport, zoals hardlopen, hebben een bewezen positief effect op neerslachtigheid: de endorfinen die je daarbij aanmaakt, verminderen sombere gevoelens. En kies voor troosteten: koolhydraatrijk voedsel stimuleert de aanmaak van de neurotransmitter serotonine, belangrijk voor een gevoel van zelfvertrouwen en ontspanning. Hetzelfde effect, maar dan gezonder, bereikt voedsel dat veel tryptofaan bevat, zoals bananen, bruine rijst, kwark en noten.

Schrijf het van je af – Amerikaanse onderzoekers vroegen proefpersonen met een gebroken hart om drie dagen achter elkaar een kwartier tot een half uur te schrijven over de goede kanten van hun relatiebreuk. Vergeleken met groepen die over de neutrale of de negatieve gevolgen schreven, rapporteerde deze groep meer positieve gevoelens.

Ga erop uit, zie mensen – Blijf niet te lang hangen in je verdriet, waarschuwt liefdesantropoloog Helen Fisher, daardoor keldert het niveau van de gelukkig makende neurotransmitter dopamine. Juist door vrienden op te zoeken en nieuwe ervaringen op te doen, stijgt het dopamineniveau weer, waardoor je meer energie en plezier ervaart.

Sta open voor een affaire – Mocht je er op een gegeven moment weer voor open staan en in de gelegenheid zijn: tijdens een knuffel- of vrijpartij maakt je lichaam de hormonen oxytocine en vasopressine aan, waardoor je je gelukkiger voelt. Een nieuwe vlam leidt ook af van negatieve gevoelens over de verbroken relatie.

eKudos Nu Jij

Hoe weet je dat iemand niet into you is?


Uit onderzoek blijkt dat de boodschap van een boek net zo goed blijft hangen als je de samenvatting leest. Kort is goed! Dat bespaart iedereen tijd en moeite. De lezers, de auteur, de uitgever, de mensen van de papierfabriek, de boomkappers, de bomen. Ik heb me altijd al afgevraagd waarom zelfhulpboeken over beperkte thema’s soms meer dan tweehonderd pagina’s moeten beslaan. Neem de bestseller He is just not that into you. Hoeveel woorden moet het boek bevatten om een vrouw duidelijk te maken wanneer een man niet wil? Ik denk dat je het in een a4’tje ook kwijt kunt. Ik denk dat de meeste vrouwen prima aanvoelen wanneer de liefde van een man iets te voorwaardelijk is. Laat ons – om ook dit boek niet nodeloos te vullen – nu maar naar de kern gaan. Uit pure rechtschapenheid (en lichte jaloezie) geef ik hier de essentie weg van een boek dat het schrijversduo Liz Tuccillo & Greg Behrendt in een klap multimiljonair heeft gemaakt. Ik moet bekennen dat ik het boek écht gelezen heb. In sneltreinvaart, dat wel, maar daar is het boek op gemaakt, met veel kaderteksten en citaten. Na het gelezen te hebben kan ik volmondig beamen dat de luttele zinnen op de achterflap van het boek prima volstaan als vervanging voor het lezen van het hele boek. Wat zegt de achterflap?

‘Mannen zijn niet gecompliceerd, al willen zij je soms anders laten denken. En er zijn geen onduidelijke boodschappen. De waarheid zou kunnen zijn dat hij niet into you is.’

Hij is niet into you wanneer hij…
– niet van de woorden ‘relatie’ en ‘vriendje’ houdt;
– je niet mee uitvraagt;
– te druk is om de telefoon op te pakken.’

Vind je de achterflaptekst toch te karig? Hier dan de (iets ingekorte, maar waarheidsgetrouwe) inhoudsopgave, plus uitleg: Hij is niet zo into you als hij je níet belt, uitvraagt of date; alléén belt als ie dronken is; geen seks met jou wil, maar wel met een ander; níet wil trouwen; het heeft uitgemaakt; zomaar is verdwenen uit je leven en/of getrouwd is In de hoofdstukken leggen ze vervolgens uit waarom het geen goed idee is om te hopen op een leuke relatie met iemand die geen seks met je wil, jou niet opbelt, enzovoorts. Het is zonde om je tijd te verspillen aan een ambivalente man wanneer je op meer hoopt. Als je niet van lezen houdt kun je trouwens ook de film zien. Als je niet van films houdt kun je het die eikel ook op de man af vragen.

eKudos Nu Jij

De catch-22 van de liefde: ‘Wees geïnteresseerd in mij!’


Ik heb in mijn jeugd maar één persoon ontmoet van wie de herinnering mij nog altijd buikkramp geeft. Ik zeg niet wie, maar ik zat ooit alleen met deze gruwel van een schoonmoeder aan de ontbijttafel. ‘Zeg, val jij niet eigenlijk niet gewoon op mannen?’ zei ze toen zonder duidelijke aanleiding. Ik had moeten zeggen: ‘Nee, we hebben vanochtend nog seks gehad en het condoom in de vuilnisbak is het bewijs.’ Daarmee was hopelijk de kous af geweest. In plaats daarvan reageerde ik verbaasd en lafjes met: ‘Nee hoor, maakt u zich maar geen zorgen. Ik val op vrouwen.’ Het is toch je schoonmoeder.

‘Tja,’ ging ze verder, ‘je bent toch wat androgyn met je halflange haar. En ik zie jullie nooit zoenen.’ Die vrouw noemde mij niet alleen een oplichter, ze vond ook mijn surfkapsel ‘gay’.* Het werd vermoeiend. Ik probeerde mijn ‘schuld’ te ontkennen, maar had net zo goed niks kunnen zeggen. ‘Je hoort vaker dat mensen die zó zijn dát ontkennen.’ Krankzinnig, was het. Deze idioot dacht mijn seksualiteit beter te kennen dan ik en mijn vriendin tezamen. Zelfs mijn ontkenning werd vertaald als het bewijs van haar visie. Dit is een catch-22.

De catch-22 is een paradoxale situatie waarin het onmogelijk is om de gewenste uitkomst te bereiken wat je ook doet. Zowel ‘bekennen’ als ‘ontkennen’ is leidt tot dezelfde uitkomst. De catch-22 is vernoemd naar het gelijknamige boek van Joseph Heller. In dit verhaal is Yossarian een gevechtspiloot die tijdens een gevaarlijke oorlog onder zijn verplichtingen probeert uit te komen. Hij wil niet sterven in een oorlog waarmee hij het sowieso oneens is en zijn enige hoop is om zich door de arts krankzinnig – en daarmee ongeschikt – te laten verklaren. Zijn arts vindt het juist heel verstandig van Yossarian zich gek wil laten verklaren om onder de oorlog uit te komen: hij ziet dat juist als bewijs dat Yossarian geestelijk prima in orde is. Yossarian moet dus gewoon aan de volgende gevechtsmissie meedoen.

Van dit soort catch-22-situaties hebben wij bij tijd en wijle allemaal last. Een paar voorbeelden:

Als nieuweling solliciteren in sommige werkvelden is een catch-22 omdat je pas wordt aangenomen als je werkervaring hebt. Je hebt dan eerst dat werk nodig om die werkervaring op te doen. Nog zo’n gekmaker: Stel dat jouw partner van jou eist dat je vaker initiatief toont of tegengas geeft. Dat hoor je vaak bij stellen. Op commando initiatief vertonen en tegengas geven doen is juist gehoorzaam zijn aan je partner. Het is onmogelijke opdracht. Het maakt je niet tot een leuke, vrije, spontane partner, het maakt je tot slaaf. En mocht je toch met frisse moed aan de wens van je partner willen voldoen, dan zou je partner waarschijnlijk (terecht) zeggen: ‘Je vraagt me zeker alleen naar de film, omdat je denkt dat ík dat leuk vind, je moet het wel zélf leuk vinden.’ Wat je op zo’n moment ook doet: het is eigenlijk nooit goed. Deze catch-22 wordt binnen de relatietherapie ook wel eens de ‘doe spontaan’-paradox genoemd. In relatietherapie komen regelmatig partners die hierin klem zitten. Vaak wordt van de ander verwacht dat die iets doet én dat nog leuk vindt ook.

‘Je zou meer uit jezelf moeten vertellen.’
‘Waarom lach je niet, het is een supermooie dag en jij kijkt sip.’
‘Waarom ben je niet geïnteresseerd in mijn leven?’
‘Je mag wel wat meer initiatief tonen, alles gaat van mij uit.’
‘Ik wil dat je vaker belt, maar dat moet je dan zelf wel willen.’
‘Je moet mij gewoon wat vaker tegenspreken: je doet zo slap.’

Deze (niet als zodanig herkenbare) commando’s’ werken verlammend en hebben juist het tegenovergestelde tot gevolg. De ander zal zich gedwongen voelen om op bevel initiatief te tonen, de partner tegen te spreken of interesse te tonen. Dat is onmogelijk en vaak zorgt het voor een vicieuze cirkel waarin het tegenovergestelde gebeurt: de ander zal zich eerder terugtrekken of ergeren (waardoor de andere partner nog meer commando’s afvuurt, enzovoorts). Het is beter deze paradox helemaal achterwege te laten en de ander op een meer indirecte manier te stimuleren: door een leuke vraag te stellen, iets voor hem/haar te doen, glimlachen enzovoorts. De kans dat daardoor die leuke, geïnteresseerde sfeer alsnog ontstaat wordt dan een stuk groter.

Zit je in een catch-22? Je hoeft het alleen maar te herkennen, zodat je eruit kunt stappen.

* Hopelijk onnodig te zeggen, maar ik heb geen moeite met homoseksualiteit. Ik had er moeite mee dat mijn schoonmoeder deed alsof ze mij beter kende dan ik mezelf.

eKudos Nu Jij

Liefde: de sprookjes voorbij


Het is winter, de feestdagen naderen, de mensen zoeken een partner en willen met kerst onder de pannen zijn. Of toch niet? Renzo Verwer, auteur van het zojuist verschenen boek Liefde voor beginners, pleit voor een erkenning van eenzaamheid en voor het zoeken naar een partner.

Gastbijdrage door Renzo Verwer

Bijna een kwart van de relaties in Nederland start inmiddels via internet. Een derde van de 2,7 miljoen alleenstaanden zit op een datingsite of –app. Tinder heeft computerdating zelfs hip gemaakt, zo luidt het verhaal. Aan de ene kant horen we dan vaak dat ‘het taboe op internetdaten verdwenen is’. ‘Iedereen zit toch op Tinder en je kunt makkelijk een partner of eenmalige seks scoren?’. Nee dus. Ook Tinder en Relatieplanet zijn liefdesmarkten en daar houden vrouwen hun seksualiteit schaars, en heersen onhandigheid en radeloosheid over de eigen waarde.

Aan de andere kant is er een groot taboe op internetdating – en dat lijkt sterker dan het hippe imago. Zo is er vaak in profielen te lezen: ‘Eigenlijk vind ik dit niets’, ‘ik wil niet zoeken, maar gevonden worden’, ‘ik ben hier om rond te kijken’. Ook in verdere contacten hoor je vaak: ‘Ik doe dit voor de grap, ben niet op zoek.’ Zo schreef journaliste/romanticus Suzanne Rethans onlangs in LINDA over een Tinderdate: ‘Ik vond het vreselijk ongemakkelijk, alsof je op sollicitatiegesprek gaat met als inzet je waardigheid die er niet is, want anders zat je hier niet.’

Online daten wordt in sommige kringen nogal eens geassocieerd met mislukking. Als een laatste strohalm voor mensen die het face-to-face niet redden of als makkelijk middel voor mensen die onzuivere bedoelingen hebben. Onzin, weten onderzoekers. Internetdaters hebben gek genoeg juist meer zelfvertrouwen, weinig datingangst en zijn iets socialer’, zo beweert psycholoog Marcelino Lopez ergens op dit blog.

Liefdesverhalen
Ondanks dat deze samenleving bol staat van de liefdesverhalen heerst er kennelijk een groot taboe om te erkennen dat je een relatie wilt. Die wens strookt namelijk niet met het beeld van een onafhankelijk en zelfredzaam individu. Dat is vreemd, want op vrijwel elk gebied wordt zoeken aangemoedigd. Stel dat je een DVD-speler wilt kopen en afwacht tot iemand op straat er één aan je geeft – dat geldt als dom. Stel je dat je werk wilt en slechts kijkt naar wie je toevallig tegenkomt, dan word je als een uitvreter gezien. Verwacht wordt dat je je uiterste best doet! Bij veel zaken is dus de norm dat je niet moet wachten. Het leven is maakbaar, je moet er wat voor doen, je laten opleiden, iets ondernemen. Maar een relatie verkrijgen, dat zou dan vanzelf moeten gaan?

Waarom toch dit idee? De Nederlandse filosoof/natuurkundige C.W. Rietdijk voorspelde in 1959 dating via computers en pleitte toen voor een rationele partnermarkt. Rietdijk, anno 2017: ‘Het is gebruikelijk dat deelnemers aan dating-services zich indekken tegen de mogelijkheid van slechte resultaten door de hele onderneming als een spel voor te stellen. Weinigen geven toe expliciet op zoek te zijn. Men draagt verantwoordelijkheid en risico zo over aan de voorzienigheid of het lot, door ‘de toevallige ontmoeting’ en onopzettelijkheid voorop te stellen. Zó kan men keuzen, verantwoordelijkheden en risico’s delegeren naar iets groters.’

Waar! In deze samenleving die weinig grenservaringen meer kent, die weinigen echt uitdaagt …die goddeloos zijn, willen mensen toch iets goddelijks ervaren. Ze zoeken dat hogere in de liefde en hangen daarbij het sprookjesidee van liefde aan. De romantische comedy’s en fantasieën zijn niet voor niets populair.Maar mensen ontzeggen zichzelf veel door niet actief te zoeken. Zet dus de sprookjes opzij, en hou de zaken in eigen hand. Als we eerlijk zijn: alleen de heel rijken (mannen) en heel aantrekkelijken (vrouwen) onder ons kunnen afwachten. Dus: zoek!

Liefde voor beginners verscheen bij uitgeverij De Blauwe Tijger en is verkrijgbaar bij de bekende verkooppunten: uw boekhandel en de uitgever.

Renzo Verwer heeft een blog waarop hij regelmatig schrijft.

Wil je op zoek? Klik hier om verschillende datingsites met elkaar te vergelijken of kijk eens op onze gratis datingsite Relatieklik.

eKudos Nu Jij

Waarin ‘lillekerds’ aantrekkelijk kunnen zijn

We kunnen er niet omheen: de wereld is onrechtvaardig. Hoewel je je leven op heel wat manieren kunt verpesten, hebben mooie mensen alvast een voorsprong in bijna alles wat ze doen. Vanaf de wieg worden mooie baby’s met meer zorg en aandacht behandeld. Zonder dat ze iets doen worden fraaie mensen eerder opgemerkt, krijgen ze sneller het voordeel van de twijfel en worden ze positiever beoordeeld, ook op gebieden die niets met uiterlijk te maken heeft. Ze worden intelligenter, betrouwbaarder, gezonder geacht. Ze worden eerder vergeven, verkopen meer, hebben vaker seks, komen eerder op prominente plekken en krijgen zelfs lagere straffen als ze misdaden begaan. Als dat niet goed is voor je zelfvertrouwen dan weet ik het niet. Uiterlijk doet er toe en niet voor niets wijten veel mensen een ongelukkig liefdes- en seksleven aan hun fysieke onvolkomenheden.

Wat wij over het algemeen mooie mensen vinden, wordt bepaald door een vrij simpele, evolutionair bepaalde regel. Stel dat je alle mannen en vrouwen op de wereld in een blender zou stoppen om daar de perfecte gemiddelde man en vrouw van te maken: ziedaar de ‘homo estheticus perfectus.’ We houden van bijzonderheden, een uitstekende tand, een aparte neus of een licht omhooggetrokken mondhoek, maar dan het liefst bij mensen die verder vrij gemiddeld en symmetrisch zijn. Dat zijn over het algemeen ook gezonde mensen met een goed immuunsysteem. Een ‘gezond’ uiterlijk is een eerste signaal dat je gezonde kindjes kunt verwachten. Onze hersenen zijn daarom geprogrammeerd om die ‘middelmatigheid’ snel op te merken. Hoe snel? Knipper met je ogen en je weet het, in dertien milliseconden. Dat blijkt althans uit onderzoek waarin proefpersonen naar foto’s van knappe en minder knappe mensen keken, zo kort dat ze de foto’s niet eens bewust konden zien. Toen hun daarna gevraagd werd hoe aantrekkelijk de mensen op de foto’s waren, hadden ze het idee maar wat te gokken. Wonderlijk genoeg waren hun antwoorden heel betrouwbaar.

Als je niet kunt leunen op een fraai uiterlijk, staat je een uitdaging te wachten: je persoonlijkheid en vaardigheden worden dan extra belangrijk. Je komt minder snel weg met gebakken lucht. Het zal voor de ‘lelijkerd’ misschien een schrale troost zijn, maar als je het niet moet hebben van je buitenkant, biedt dat bijvoorbeeld de mogelijkheid om je karakter te werken en te zoeken naar universele waarden die minder tijdgebonden zijn. Het geeft veel vrijheid wanneer dat lukt. Over het algemeen dwingt dat je tot het ontwikkelen en fijn slijpen van andere talenten en strategieën, inclusief die in het verleidingsspel. In een volgend blog ga ik daar dieper op in. Met wetenschappelijk gevalideerde tips.

Toegegeven, er zijn ook andere, meer oppervlakkige manieren waarop je je aantrekkelijkheid kunt vergroten. Vooral mannen kunnen hun gebrek aan schoonheid compenseren met status en geld. Daarvoor moet meestal wel keihard gewerkt worden – en dat harde werken kunnen vrouwen ook waarderen – maar doen alsof werkt ook wel. Druk doen, zelfvertrouwen uitstralen, veel vrienden hebben, contact maken met andere vrouwen, een stijlvol pak dragen. Genoeg vrouwen die er gevoelig voor zijn. Voor geld kiezen gaat overigens niet per se ten koste van de lust, zoals soms wordt gedacht. De kracht van de bankrekening vertaalt zich (in sommige culturen) regelrecht in lichamelijke aantrekkingskracht. Onderzoek in tal van culturen laat zien dat vrouwen liever een rijke lelijke man hebben dan een arme mooie man. Hoe meer hun partner verdiende, hoe vaker zij tevreden waren over hun seksuele relatie. Vrouwen blijken ook vaker te gaan voor een onenightstand met mannen die in het openbaar met geld smijten. Het gaat uiteraard niet echt om het geld. In onze cultuur waar mannen en vrouwen redelijk onafhankelijk zijn en er weinig armoede bestaat is geld gewoon een simpele rekeneenheid om iemands sociale status te bepalen. Er is een correlatie tussen het hebben van geld, status en zelfvertrouwen. Hoe kom je anders aan dat geld? Maar als arme man kun je ook status verkrijgen. Als hij in haar ogen maar succesvol of talentvol is. De zichzelf verwaarlozende kunstenaar of muzikant die vooral voor zijn creaties schijnt te leven oogst ook bewondering. Mannen die op een podium staan vergroten daarmee hun aantrekkingskracht. Bevlogenheid en daadkracht, dat zijn twee uitdagingen die door veel vrouwen extreem aantrekkelijk gevonden. Visie, leiderschap, overtuigingskracht, het is nooit verkeerd daar aan te werken.

Een andere karaktereigenschap dat de aantrekkelijkheid vergroot (voor zowel mannen als vrouwen, maar vooral mannen) is tevens de meest onderschatte: altruïsme. Oftewel onzelfzuchtige vrijgevigheid en behulpzaamheid. Dit is van oudsher een aantrekkelijke eigenschap. Vroeger was dat de manier hoe mannelijke mensapen de vrouwtjes paaiden. Met voedsel. Maar tegenwoordig gaat het niet, of niet alleen, om materiële spullen. Vooral oprechte aandacht – zonder smachtende blik waarmee je iemand uitkleedt – dooit het ijs en kan intimiteit laten bloeien. Zeker in deze tijd, waarin mensen meer en meer op hun smartphone zitten, is aandacht een schaars goed. Iemand die de tijd voor je neemt, de juiste vragen stelt, jou niet veroordeelt… er is bijna niemand die daar niet van opbloeit. Als daar ook enige aantrekkingskracht bij komt kijken is dat een groot afrodisiacum. Een ‘lelijke’ vriendin heeft de rare eigenschap dat zowel mannen als vrouwen om de haverklap verliefd op haar worden. Ze heeft één eigenschap die haar extreem aantrekkelijk maakt. Het is het gevoel van vrijheid en ontspanning dat ze uitstraalt. Dat maakt dat ze onverdeeld aandacht voor gesprekspartners heeft. Haar fysieke onaantrekkelijkheid is zelden een dealbreker. Ze is bevrijd van het schoonheidsjuk en het is altijd een feest om bij haar in de buurt te zijn.

Aantrekkelijkheid is dus veel meer dan een toevallige optelsom van uiterlijke kenmerken. Van levenskunstenaars zoals zij kun je veel leren, al is het maar dat een onaantrekkelijk uiterlijk gecompenseerd kan worden en dat je je helemaal niet hoeft te laten beperken door vooroordelen over je uiterlijk. Waar veel (vaak zelfs knappe) mensen denken dat ze ‘niet mooi en daarom niet aantrekkelijk’ zijn, is het in werkelijkheid ‘het idee dat ze niet mooi zijn’ dat ze minder aantrekkelijk maakt.

Meer daarover in een volgend blog.

eKudos Nu Jij

De mythe van de happy single en waarom veel alleenstaanden het moeilijk hebben op de liefdesmarkt


Schrijversvriend Renzo Verwer schreef twee politiek incorrecte boeken over liefde: De Liefdemarkt en zijn meest recente werk Liefde voor beginners. Met pijnlijke eerlijkheid beschrijft hij hierin hoe het is om als gemiddelde, niet per se aantrekkelijke man de datingwereld te betreden. Verwer beargumenteert, met cijfers, dat er ondanks een ogenschijnlijke overvloed aan singles (zo’n drie miljoen in Nederland) een onzichtbare schaarste op de liefdesmarkt is. Een schaarste aan aantrekkelijke mensen (of eigenlijk: een schaarste aan wat mensen tegenwoordig aantrekkelijk vinden).

Over de reden van die zelfgecreëerde schaarste is hij nogal plastisch: ‘Jij, ik, Nick en Simon kunnen met zijn vieren alle vruchtbare vrouwen van Nederland bevruchten. Mannen concurreren met elkaar om die schaarse vrouwelijke seksualiteit. Er is een sperma-overschot en een eiceltekort.’ In zijn boek beschrijft hij hoe dit evolutionaire verschil zich in onze maatschappij uitspeelt. Omdat moderne vrouwen in tegenstelling tot hun oma’s weinig noodzaak hebben om zich aan de eerste de beste stabiele vent te hechten, krijg je een groeiende groep vrouwen die vooral mannen met charisma, status en looks najaagt. Deze mannen zijn een kleine minderheid. Vrouwen klagen volgens Verwer over een gebrek aan leuke mannen, maar dat komt omdat zij zich blind staren op succesvolle, hoogopgeleide mannen die op hun beurt zoveel keuze dat ze zich niet willen binden.

Hierdoor krijg je een ongelukkige verschuiving in de liefdesmarkt. Ondanks dat de visvijver enorm lijkt, en je zou verwachten dat iedereen aan zijn trekken moet komen, zijn er volksstammen ongelukkige singles. Onderzoeken naar online dating laten zien dat vooral de ‘middelmatige’ man heel moeilijk aan zijn trekken komt. En het is goed voor hem om zich dat te realiseren, alvorens hij zichzelf afserveert als ‘niet goed genoeg’. Hoe verder een man van de top van meest begeerde mannen verwijderd is, hoe lastiger het is überhaupt enige aandacht van vrouwen te krijgen. Aviv Goldgeier, die de internationale datingapp Hinge beheert, analyseerde in 2016 de hoeveelheid likes die mannen en vrouwen op de website krijgen. (Hinge werkt niet zoals Tinder waarbij je matches al dan niet wegswipet, bij Hinge kun je alleen bepaalde aspecten van een profiel liken.) Het resultaat is dat er een klein percentage van mannen ontstaat bijna alle aandacht opeist. Het verschil tussen mannen en vrouwen is behoorlijk significant. De top één procent krijgt meer dan zestien procent van alle likes, bij vrouwen is dat elf procent. De helft van alle mannelijke daters krijgt vier procent van de likes, bij vrouwen is dat acht procent.

Hieronder alle resultaten:

Groep – – – – M – – – – V
Top 1% – – 16.4% – – 11.2%
Top 5% – – 41.1% – – 30.6%
Top 10% – – 58.0% – – 45.7%
Onderste 50% – 4.3% – – 7.9%

Behalve dat de cijfers een hele grote ongelijkheid tussen populaire mensen en de rest laten zien, is de situatie voor (gemiddelde en impopulaire) mannen dus het meest schrijnend. De reden van deze sekseongelijkheid is niet dat vrouwen oppervlakkiger zijn en meer op uiterlijk letten dan mannen, maar dat ze meer te kiezen hebben en sowieso minder snel reageren. Ze krijgen veel meer aanbiedingen die ze niet allemaal serieus kan nemen, en dat geeft keuzestress. Vrouwen initiëren daarom zelf minder contacten en hebben een veel hogere drempel om te reageren. Pas bij de echt aantrekkelijke mannen wagen ze een kansje. Als je als middelmatige man een kans wilt hebben zul je op een datingsite extra je best moeten doen.

Ook hoogopgeleide vrijgezelle vrouwen boven de dertig hebben het statistisch gezien iets lastiger, vooral wanneer ze nog een gezin willen stichten. Nogmaals, zij klagen maar al te vaak dat er zo weinig leuke mannen rondlopen. Van hen uit gezien klopt dat vast. Met leuke mannen bedoelen ze vaak ‘mannen die van alles wat hebben’. Die attent zijn, zorgzaam, lief en monogaam, maar ook stoer, succesvol, welgesteld, goed in bed en grappig. Deze mannen zijn, als ze al bestaan, vaak gewoon bezet. Dus als je in die vijver vist heb je het lastig, want die is niet bepaald vol.

Er zijn nog twee redenen te geven waarom er een scheve balans is. Mannen en vrouwen ontwikkelen zich over het algemeen verschillend. Vrouwen doen meer zelfontwikkeling en trekken vaker naar steden om te studeren of te werken. Hierdoor hebben grote steden relatief veel vrouwen. In een stad als Utrecht bestaat zelfs een vrouwenoverschot. Er is ook een biologische reden. Vrouwen pieken eerder. Ze zijn op hun aantrekkelijkst en populairst als ze in de twintig zijn. In die hormonale piekperiode (veel oestrogeen) vallen ze ook meer op knappe, sportieve, mannelijke types (veel testosteron) dan ze na hun dertigste doen. Iemand met veel oestrogeen valt eerder op iemand met veel testosteron en andersom. Na hun vijfentwintigste daalt het oestrogeenniveau van vrouwen en verschuift de focus op sportief, stoer en gespierd ietwat naar inhoud en intelligentie. De geestelijke klik wordt belangrijker. Dit geldt minder voor hun mannelijke tegenspelers van dat moment. Mannen zijn vaak op hun aantrekkelijkst als ze in de dertig zijn. Ze hebben dan ook meer status opgebouwd, weten beter wie ze zijn en dat maakt ze ook aantrekkelijker voor veel jongere vrouwen. Vooral ‘testosteronmannen’ zijn daar gevoelig voor, waardoor de relatie waar ze dan misschien in zitten onder druk kan komen te staan. Partners van rond de dertig beëindigen soms hun jarenlange relatie met elkaar omdat ze merken dat ze uit elkaar zijn gegroeid. Op die leeftijd kunnen vrouwen nog switchen naar een man met wie ze wel een gezin willen stichten. Mannen van die leeftijd kunnen als ze aantrekkelijk genoeg en hoogopgeleid vaak nog een paar jaar doorspelen. Ze voelen minder druk om de vrouw van hun kinderen te ontmoeten. Zij zoekt nu, net als die andere vrouwen, naar een hoogopgeleide, volwassen man die er helemaal voor wil gaan. Deze is schaars en/of bezet, en daardoor extra gewild. En mannen die gewild zijn, zijn vaker fout omdat ze het zichzelf kunnen permitteren. Ze zullen zich minder snel binden. De hoogopgeleide vrouw die een kind wil moet in veel gevallen dus noodgedwongen voor haar gevoel gaan downdaten. Dat klinkt waarschijnlijk een stuk negatiever dan het lijkt: naarmate de behoefte aan een kind toeneemt verschuiven de eisen ietwat. Aardig en deugdelijk wordt sowieso belangrijker dan aantrekkelijk en succesvol. Uiteindelijk is er dus meestal enige gerechtigheid voor de nice guys. Dit klinkt allemaal weinig romantisch, maar het is goed je te realiseren dat ook liefde volgens economische marktprincipes werkt.

Check dan ook dit artikel of experimenteer eens op onze gratis datingsite Relatiekik.

eKudos Nu Jij

Schijnbaar nutteloze details die de liefde kunnen maken


Ons leven word vormgegeven door toevalligheden, kleine details, timing, willekeur en chaos. Je kunt ervan schrikken, maar je kunt het ook gebruiken. Niet door lui en passief achterover te leunen en wachten totdat het lot je een handje helpt, maar door zelf de voorwaarden scheppen, de verschillende kansen en mogelijkheden onderzoeken en leren oog te krijgen voor kleine details die helpen de liefde te laten bloeien. Op die manier kun je het lot iets meer naar je hand zetten. Hieronder een paar onderzochte details die de liefde vorm geven:

Brrrr, liefde op de eerste schrik!
Een romantische setting creëren op je eerste date lijkt logisch. Je wilt je date maar wat graag laten zien wat je allemaal in huis hebt. Een dure wijn, kaarsjes, sfeervol muziekje, romantisch dvd’tje: het zijn standaardingrediënten waarnaar we vaak grijpen om een vonk te laten overslaan. Volgens psychologisch onderzoek kun je je date misschien beter uitnodigen in de botsautootjes, samen een bezoekje brengen aan het spookhuis of ’s nachts door een donker steegje lopen in een gevaarlijke buurt terwijl je een eng verhaal vertelt. Een griezelige omgeving of een spannend avontuur werkt sneller romantiek in de hand. Je date zal zijn of haar bonkende hart eerder aan jou toeschrijven dan aan de plaats of activiteit. Dus als jullie toch een filmpje doen op de eerste date weet je welk genre het moet zijn.

‘Ik krijg het warm van je’
Wil jij dat je date het warm van je krijgt? Bied hem of haar dan thee aan in plaats van een glaasje fris. Uit psychologisch onderzoek blijkt dat mensen meer sympathie voelen voor de ander wanneer ze hete thee krijgen voorgeschoteld dan wanneer ze een koud frisdrankje krijgen. De fysieke warmte wordt vertaald naar persoonlijke warmte.

C’est la musique qui fait la romantique
Muziek heeft een sterke uitwerking op onze geest. We kunnen ons er bijvoorbeeld kalm, vrolijk of romantisch door voelen. Uit onderzoek blijkt dat jonge vrouwen die net romantische muziek hebben beluisterd, twee keer zo vaak ‘ja’ zeggen tegen een date met een aantrekkelijke jongeman als wanneer ze top-veertigmuziek hebben beluisterd. Zorgvuldig gekozen woorden, muziek, geuren en beelden zijn uitermate geschikt voor het creëren van een romantisch moment. Handig dus daar van tevoren eens over na te denken. Marvin Gaye doet het vast goed.

Het podium op, de microfoon in je handen
Ze vallen op, mensen die niet bang zijn voor de groep te staan en hun zegje te doen. In het middelpunt van de belangstelling staan, is voor de meesten geen prettige situatie. Dat is een groot voordeel voor de selecte groep mensen die dit wel graag doet. Het maakt ze bijzonder, terwijl ze verder misschien helemaal niet zo bijzonder zijn. Het schijnt dat we deze mensen bijzondere gaven toedichten. Waarom zouden ze anders op een podium staan? Als je gezien wilt worden en een bijzonder kunstje kent of soepel met woorden bent… Doe er je voordeel mee.

In het middelpunt
Kan je geen leuk podiumkunstje? In het strategische midden van een kamer of ruimte zitten helpt ook al om positief op te vallen. Uit onderzoek blijkt dat de middenmensen meer aandacht trekken dan de mensen aan de zijkant. Goede plekken zijn: vooraan in de klas, aan de bar of bij de deur. ‘Oeps, sorry, is dat jouw teen waar ik op sta?!’

Draag iets roods
Rood wordt niet voor niets gezien als de kleur van de liefde. De wetenschap bevestigt het. Door rood te dragen word je aantrekkelijker gevonden. Dat geldt voor zowel mannen als vrouwen.

Onschuldige aanrakingen
Op foto’s waar de ene persoon een ander aanraakt wordt eerstgenoemde meer status toegekend. Wanneer je iemand tijdens een gesprek af en toe een schouderklopje geeft, vergroot dat de kans aanzienlijk dat hij of zij je leuk en interessant gaat vinden. Hoe werkt dat? Volgens psychologen is het aanraken een teken dat je zelfvertrouwen hebt en dat je je op je gemak voelt. En dat vinden mensen aantrekkelijk.

Betrek ‘concurrenten’
Ben je een man? Dan doe je er volgens onderzoek goed aan andere vrouwen in het spel te betrekken. Vrouwen vinden een man aantrekkelijker als ze zien dat andere vrouwen graag in zijn nabijheid verkeren. Uitgaan met vriendinnen is voor een jager zo gek nog niet.

Mannen, doe een gevaarlijke sport, liefst een teamsport
Sommige mannen denken dat ze vooral aantrekkelijk worden gevonden als ze aardig en attent zijn. Dat is niet per se waar. Lef wordt als een aantrekkelijke mannelijke eigenschap gezien. Uit onderzoek blijkt dat mannen die aan een gevaarlijke sport doen een streepje voor hebben op minder avontuurlijke mannen. Klimmen, kitesurfen en paragliden worden als ‘aantrekkelijke’ sporten gezien. Teamsporters hebben ook een streepje voor. Het blijkt dat vrouwen teamsporters onbewust associëren met vaardigheden die ook belangrijk zijn voor het ouderschap: samenwerking, kameraadschap, aanpassingsvermogen. Dus wil je middels sport je aantrekkelijkheid vergroten? Combineer gevaar met teamwork: ga op rugby.

Praat liever over reizen dan films of goeie boeken
Onderzoek van Richard Wiseman onder daters laat zien dat minder dan 8% een tweede date wilde als ze het over ‘goeie films’ gehad hadden. Mannen en vrouwen hebben vaak een andere smaak als het gaat om films. Als het tijdens een date over reizen en verre oorden ging zag 18% een vervolgafspraak wel. De gesprekken over reizen gingen met name over exotische of spannende vakanties en droombestemmingen. Dit soort gesprekken geeft mensen een goed gevoel, waardoor ze vervolgens aantrekkelijker overkomen op de ander.

eKudos Nu Jij

Interview: ergernissen van social media


Onlangs werd ik geïnterviewd door het blad Cosmopolitan over de ergernissen van sociale media. Hieronder vind je het transcript. (Waarschuwing: hoog open-deuren-gehalte.)

Waarom laat iedereen alleen de mooie dingen zien op Instagram? Waarom hebben we die behoefte te ‘pronken’ met ons leven, en niet de realiteit te laten zien?
‘Kort door de bocht: een hoge sociale status heeft evolutionair gezien nut voor mensen. Status en aanzien uitstralen, en verhogen, staat gelijk voor het vergroten van je invloed en mogelijkheden. Als ik populairder en bekender ben dan jij, en een groter en invloedrijker netwerk heb, dan geeft dat mij ten opzichte van jou meer mogelijkheden; meer kansen op een leuke partner, op werk enzovoorts.’

En hoe werkt dat op sociale media?
‘De meest directe manier om aanzien te vergroten is laten zien, of doen alsof je een interessant, rijk of sociaal leven hebt en laten zien dat je wijs, slim of gaaf bent door het delen van pakkende posts en slimme artikelen. Likes kun je zien als een meetbare rekeneenheid van sociale status. Hoe meer likes, hoe groter de egoboost. Maar er is een donkere kant: mensen realiseren zich niet dat ze daardoor steeds meer een slaaf worden van een geromantiseerd digitaal zelfbeeld. Het is altijd nuttig je af te vragen hoeveel het echt waard is, en hoeveel je echt aan die likes hebt.’

Waarom raken we zo opgefokt door al die mooie foto’s van anderen die we voorbij zien komen op Instagram? Is het jaloezie? Onzekerheid? Frustratie? Waarom scrollen we allemaal tandenknarsend door onze tijdlijn heen?
‘Dat tandenkansen komt waarschijnlijk door twee verschillende gevoelens. Er zit allereerst soms inderdaad een element van jaloezie in. Omdat je jezelf op FB noodgedwongen met posts van anderen vergelijkt, kan dat jaloers en onzeker maken. Als het jou je je partner niet lukt kinderen te krijgen, terwijl je vrienden elke beweging van hun baby op FB gooien dan wordt je daar telkens mee geconfronteerd. Als iemand stapelverliefd doet op FB, en jij bent al een half jaar zonder resultaat aan het daten, dan komt dat ook binnen. Die confrontaties heb je minder als je zou gaan tennissen. Nu doet het je elke keer beseffen dat zij iets hebben wat jij niet hebt.’

En de tweede reden van het tandenknarsen?
‘De tweede reden is dat sommige mensen op social media eigenlijk gewoon tandenknarsend irritant zijn. Ik zelf vind veel mensen op Facebook irritant zonder jaloers op ze te zijn. Hun posts zijn duidelijk vooral bedoeld om jou en andere kijkers jaloers te maken, en dat maakt dat de persoon, en diens post, gewoon minder sympathiek. Een leuke post verrijkt het leven van de ontvanger, met een leuke boodschap, inzicht of grap bijvoorbeeld. Maar veel posts zijn eigenlijk vooral bedoeld om te laten zien dat het de zender goed gaat.’

En hoezo kunnen we het niet goed relativeren – we wéten toch dat iedereen alleen de mooie dingen laat zien? Hoezo zien we het niet voor wat het is: het mooiste, gefotoshopte moment van iemands dag, en niet zo zeer de realiteit? Waarom is het zo lastig om het ‘leuk’ te vinden, en niet met je eigen leven te gaan vergelijken?
‘Het is vergelijkbaar met porno. Als je er niet direct mee geconfronteerd wordt, gebeurt er weinig, maar zelfs als je helemaal niet opgewonden bent en een paar minuten kijkt, begin je daar beneden toch iets te voelen.’

Kun je er echt depressief van worden?
‘Ik denk het niet. Het zal eerder de aanwezige symptomen van een depressie verergeren. Als jij lijdt aan een schamper zelfbeeld – bijvoorbeeld dat jij eenzamer en minder populair bent dan anderen – dan kan social media dat beeld bevestigen en versterken. Social media is een spiegelpaleis. Eenderde van alle mensen blijkt iets ongelukkiger te zijn, nadat ze hebben ingelogd op sociale media. Als je hier gevoelig voor bent is het goed een social media-dieet te volgen.’

Hoe blijven we terugkomen voor meer, terwijl we weten dat we er een slecht gevoel over onszelf aan overhouden en gefrustreerd verder de dag ingaan?
‘Social media zijn bij uitstek gemaakt om je eraan verslaafd te maken. Mensen zijn bang iets te missen. Zie ook dit artikel.

Is iedereen er even gevoelig voor?
‘Nee, er zijn duidelijk individuele verschillen. Niet iedereen heeft de neiging zichzelf zo te vergelijken, of heeft daar evenveel last van. Vooral mensen die zich eenzaam of sociaal geïsoleerd voelen of een wankel zelfbeeld hebben er last van omdat ze die supergezellige, succesvolle posts minder goed kunnen relativeren.’

Dus het heeft ook met je zelfbeeld te maken?
Ja, als jouw zelfbeeld wankelt, en je jezelf daarom veel met anderen vergelijkt, dan heeft het scrollen op Facebook meer effect dan wanneer je dat minder hebt. Social media is bijna een sociaal vergelijkingsspel met meetbare rekeneenheden. ‘Ik zie dat mijn profielfoto de helft minder likes heeft dan die van mijn vriendin.’ En tegen hoe meer populaire vrienden jij jouw leven afzet, hoe meer je verliest.’

Kan het niet zijn dat zelfs de meest zelfverzekerde vrouw twijfels over zichzelf als ze dertig perfecte bikinifoto’s voorbij ziet komen?
‘Ja, lijkt me wel. En niemand is altijd even zeker van zichzelf. Zelfverzekerdheid is niet zoals een stuk beton. Zelfvertrouwen schommelt, zal per dag, per dagdeel, per levensfase, per situatie. Op het moment dat je een kwetsbare fase zit is het goed je daar bewust van te zijn. Maar gek genoeg zullen mensen juist dan meer aangetrokken zijn tot social media. Dat merk ik aan mezelf ook. Als ik goed in mijn vel zit, dan ben ik meestal gewoon bezig met leven. Offline. Op het moment dat ik slechter in mijn vel zit, leef ik ook meer internet. Het is een beetje het kip of ei-verhaal, want ik weet niet wat eerder komt.’

Is er een verschil tussen mannen en vrouwen?
‘Nee, niet echt Zowel mannen als vrouwen hebben er last van, alleen de inhoud van waar ze last van hebben verschilt. Het is afhankelijk van waar iemand mee bezig is en wat iemand belangrijk vindt. Als jij financieel succes, een mooi uiterlijk of avontuurlijk leven belangrijk vindt, dan ben je er ook gevoeliger als jouw Facebook-vrienden je op dat specifieke punt voorbij streven.’

Hoe leren we het beter relativeren? Er beter mee omgaan? Die gevoelens een plekje te geven? Het positief te zien? Hoe zorgen we ervoor dat het ons niet zo raakt, en we er niet zo ongelukkig en onzeker van worden zonder direct mensen te gaan ontvolgen of ons account te deleten.
Tja, kun je, als je bijvoorbeeld verslaafd bent aan porno en dat je leven ontregelt, toch porno blijven kijken en tegen jezelf zeggen ‘Ach het zijn maar pixels, het is niet echt’. ‘Ach die mensen spelen het maar, het is fake.’ Dat heeft heel weinig effect: je lichaam reageert op die prikkels alsof ze echt zijn. Hetzelfde met het zien van een enge of gewelddadige film: mensen zijn gemaakt om daar op te reageren. En website- en appmakers maken daar gebruik van. Wanneer social media een ongezonde verslaving wordt, waarbij je voelt dat het je weinig geeft en zelfs ongelukkiger maakt, wordt het tijd voor een dieet. Een social media-dieet waarbij je met jezelf afspreekt om je gebruik te beperken en meer in de realiteit te gaan leven is echt heel gezond. Net zoals sporten en gezond eten. Mensen zij gemaakt om fysiek contact te hebben, mensen aan te raken, direct op elkaar te reageren. Mensen die social media als instrument zien om met mensen af te spreken, blijken gelukkiger te zijn dan de mensen die Facebook als vervanging voor echt contact zien.’

Is dat de beste oplossing: account verwijderen, nooit meer kijken?
‘Dat is misschien wat overdreven. Social media heeft voordelen – zoals contact met buitenlandse vrienden en uitnodigingen voor evenementen – maar af en toe een week afkicken om er daarna wat gezonder mee om te gaan, is goed voor je mentale gezondheid.’

Waarom zijn we allemaal zo hypocriet: gefrustreerd raken door perfecte beelden van anderen, maar zelf ook alleen de mooiste plaatjes online zetten? Is het een spiraal waar we nooit meer uit gaan komen?
‘Omdat we weten dat het wel werkt, en het bovendien weinig extra moeite kost. Als ik kan kiezen tussen een suffe waarheidsgetrouwe foto van mezelf of de auteursfoto voor mijn volgende boek dan kies ik eerder voor het laatste.’

Is er een verschil tussen al die emoties die ik hieronder noem tussen het kijken naar beelden van bekende mensen die je niet daadwerkelijk kent, en foto’s van vriendinnen?
‘Jawel, hoe meer emotionele afstand je voelt tot mensen, hoe minder kracht die vergelijkingen hebben. Mensen zijn jaloerser op de nieuwe vriend of het succes van een directe vriendin dan die van Britney Spears. We letten vooral op onze directe naasten om te zien of wij het goed in het leven. Sterren staan over het algemeen te ver van ons af.’

Op dit moment zijn de ‘realistische’ accounts populair: Instagrammers die een tweede account bijhouden met ‘hoe het echt is’. Helpt dat?
‘Ik ken ze niet, maar ik kan het me wel voorstellen. Uiteindelijk kun je natuurlijk weer afvragen hoe écht die accounts weer zijn. Het laat wel zien dat mensen steeds meer door de neppigheid heenprikken, daar beu van worden en echtheid willen. Daar hebben we het nog niet over gehad, maar echtheid en kwetsbaarheid in contact zorgt ook voor een echte connectie met anderen. Verbondenheid met anderen, dat is waar mensen echt gelukkig van worden en níet het strategisch werken aan populariteit en verzamelen van likes. Het werken aan een gaaf imago en het verlangen naar een echte connectie waarbij je jezelf kunt zijn, bijten elkaar nou eenmaal.’

eKudos Nu Jij