De mythe van de happy single en waarom veel alleenstaanden het moeilijk hebben op de liefdesmarkt

Schrijversvriend Renzo Verwer schreef twee politiek incorrecte boeken over liefde: De Liefdemarkt en zijn meest recente werk Liefde voor beginners. Met pijnlijke eerlijkheid beschrijft hij hierin hoe het is om als gemiddelde, niet per se aantrekkelijke man de datingwereld te betreden. Verwer beargumenteert, met cijfers, dat er ondanks een ogenschijnlijke overvloed aan singles (zo’n drie miljoen in Nederland) een onzichtbare schaarste op de liefdesmarkt is. Een schaarste aan aantrekkelijke mensen (of eigenlijk: een schaarste aan wat mensen tegenwoordig aantrekkelijk vinden).

Over de reden van die zelfgecreëerde schaarste is hij nogal plastisch: ‘Jij, ik, Nick en Simon kunnen met zijn vieren alle vruchtbare vrouwen van Nederland bevruchten. Mannen concurreren met elkaar om die schaarse vrouwelijke seksualiteit. Er is een sperma-overschot en een eiceltekort.’ In zijn boek beschrijft hij hoe dit evolutionaire verschil zich in onze maatschappij uitspeelt. Omdat moderne vrouwen in tegenstelling tot hun oma’s weinig noodzaak hebben om zich aan de eerste de beste stabiele vent te hechten, krijg je een groeiende groep vrouwen die vooral mannen met charisma, status en looks najaagt. Deze mannen zijn een kleine minderheid. Vrouwen klagen volgens Verwer over een gebrek aan leuke mannen, maar dat komt omdat zij zich blind staren op succesvolle, hoogopgeleide mannen die op hun beurt zoveel keuze dat ze zich niet willen binden.

Hierdoor krijg je een ongelukkige verschuiving in de liefdesmarkt. Ondanks dat de visvijver enorm lijkt, en je zou verwachten dat iedereen aan zijn trekken moet komen, zijn er volksstammen ongelukkige singles. Onderzoeken naar online dating laten zien dat vooral de ‘middelmatige’ man heel moeilijk aan zijn trekken komt. En het is goed voor hem om zich dat te realiseren, alvorens hij zichzelf afserveert als ‘niet goed genoeg’. Hoe verder een man van de top van meest begeerde mannen verwijderd is, hoe lastiger het is überhaupt enige aandacht van vrouwen te krijgen. Aviv Goldgeier, die de internationale datingapp Hinge beheert, analyseerde in 2016 de hoeveelheid likes die mannen en vrouwen op de website krijgen. (Hinge werkt niet zoals Tinder waarbij je matches al dan niet wegswipet, bij Hinge kun je alleen bepaalde aspecten van een profiel liken.) Het resultaat is dat er een klein percentage van mannen ontstaat bijna alle aandacht opeist. Het verschil tussen mannen en vrouwen is behoorlijk significant. De top één procent krijgt meer dan zestien procent van alle likes, bij vrouwen is dat elf procent. De helft van alle mannelijke daters krijgt vier procent van de likes, bij vrouwen is dat acht procent.

Hieronder alle resultaten:

Groep – – – – M – – – – V
Top 1% – – 16.4% – – 11.2%
Top 5% – – 41.1% – – 30.6%
Top 10% – – 58.0% – – 45.7%
Onderste 50% – 4.3% – – 7.9%

Behalve dat de cijfers een hele grote ongelijkheid tussen populaire mensen en de rest laten zien, is de situatie voor (gemiddelde en impopulaire) mannen dus het meest schrijnend. De reden van deze sekseongelijkheid is niet dat vrouwen oppervlakkiger zijn en meer op uiterlijk letten dan mannen, maar dat ze meer te kiezen hebben en sowieso minder snel reageren. Ze krijgen veel meer aanbiedingen die ze niet allemaal serieus kan nemen, en dat geeft keuzestress. Vrouwen initiëren daarom zelf minder contacten en hebben een veel hogere drempel om te reageren. Pas bij de echt aantrekkelijke mannen wagen ze een kansje. Als je als middelmatige man een kans wilt hebben zul je op een datingsite extra je best moeten doen.

Ook hoogopgeleide vrijgezelle vrouwen boven de dertig hebben het statistisch gezien iets lastiger, vooral wanneer ze nog een gezin willen stichten. Nogmaals, zij klagen maar al te vaak dat er zo weinig leuke mannen rondlopen. Van hen uit gezien klopt dat vast. Met leuke mannen bedoelen ze vaak ‘mannen die van alles wat hebben’. Die attent zijn, zorgzaam, lief en monogaam, maar ook stoer, succesvol, welgesteld, goed in bed en grappig. Deze mannen zijn, als ze al bestaan, vaak gewoon bezet. Dus als je in die vijver vist heb je het lastig, want die is niet bepaald vol.

Er zijn nog twee redenen te geven waarom er een scheve balans is. Mannen en vrouwen ontwikkelen zich over het algemeen verschillend. Vrouwen doen meer zelfontwikkeling en trekken vaker naar steden om te studeren of te werken. Hierdoor hebben grote steden relatief veel vrouwen. In een stad als Utrecht bestaat zelfs een vrouwenoverschot. Er is ook een biologische reden. Vrouwen pieken eerder. Ze zijn op hun aantrekkelijkst en populairst als ze in de twintig zijn. In die hormonale piekperiode (veel oestrogeen) vallen ze ook meer op knappe, sportieve, mannelijke types (veel testosteron) dan ze na hun dertigste doen. Iemand met veel oestrogeen valt eerder op iemand met veel testosteron en andersom. Na hun vijfentwintigste daalt het oestrogeenniveau van vrouwen en verschuift de focus op sportief, stoer en gespierd ietwat naar inhoud en intelligentie. De geestelijke klik wordt belangrijker. Dit geldt minder voor hun mannelijke tegenspelers van dat moment. Mannen zijn vaak op hun aantrekkelijkst als ze in de dertig zijn. Ze hebben dan ook meer status opgebouwd, weten beter wie ze zijn en dat maakt ze ook aantrekkelijker voor veel jongere vrouwen. Vooral ‘testosteronmannen’ zijn daar gevoelig voor, waardoor de relatie waar ze dan misschien in zitten onder druk kan komen te staan. Partners van rond de dertig beëindigen soms hun jarenlange relatie met elkaar omdat ze merken dat ze uit elkaar zijn gegroeid. Op die leeftijd kunnen vrouwen nog switchen naar een man met wie ze wel een gezin willen stichten. Mannen van die leeftijd kunnen als ze aantrekkelijk genoeg en hoogopgeleid vaak nog een paar jaar doorspelen. Ze voelen minder druk om de vrouw van hun kinderen te ontmoeten. Zij zoekt nu, net als die andere vrouwen, naar een hoogopgeleide, volwassen man die er helemaal voor wil gaan. Deze is schaars en/of bezet, en daardoor extra gewild. En mannen die gewild zijn, zijn vaker fout omdat ze het zichzelf kunnen permitteren. Ze zullen zich minder snel binden. De hoogopgeleide vrouw die een kind wil moet in veel gevallen dus noodgedwongen voor haar gevoel gaan downdaten. Dat klinkt waarschijnlijk een stuk negatiever dan het lijkt: naarmate de behoefte aan een kind toeneemt verschuiven de eisen ietwat. Aardig en deugdelijk wordt sowieso belangrijker dan aantrekkelijk en succesvol. Uiteindelijk is er dus meestal enige gerechtigheid voor de nice guys. Dit klinkt allemaal weinig romantisch, maar het is goed je te realiseren dat ook liefde volgens economische marktprincipes werkt.

Check dan ook dit artikel of experimenteer eens op onze gratis datingsite Relatiekik.