Zijn mensen op datingsites oppervlakkiger dan in het echte leven? Ja, maar neem het ze niet kwalijk. Dat ligt aan de structuur van datingsites. Mensen worden daar min of meer gedwongen op oppervlakkigheden te selecteren. Profielen op datingsites bestaan (meestal) uit een profielfoto, welkomsttekst en een verzameling data. Net als op een normale vergelijkingssite moet de online dater iets rationeler te werk gaan dan normaal. Er is weinig biologie, veel speculatie en fantasie.

Je ziet niet hoe iemand praat, lacht, loopt, een drankje bestelt of met de serveerster omgaat. Je moet afgaan op hoe iemand zichzelf als profiel neerzet en welke eigenschappen hij of zij invult. Op basis daarvan probeer je zelf een beeld samen te stellen. Hierbij suggereert bepaalde informatie een hogere aantrekkelijkheid dan andere. Een paar centimeters, kilo’s en jaartjes meer of minder, een iets spannender beroep of hogere opleiding kunnen ineens een ding worden, terwijl je dat in het echte leven door de vingers zou zien. Sterker nog: vaak zie je het niet eens dat iemand een paar centimeter korter is. En als je het wel ziet kan het je misschien niks schelen vanwege de klik die je hebt. Het geheel is nou eenmaal meer (of minder) dan de som der delen. Het geheel zie je niet op een datingsite. De ‘kale’ eigenschappen die daters op hun profiel invullen worden in het echte leven gecompenseerd met andere eigenschappen, zoals een betoverende stem of persoonlijke warmte. Daarom worden mensen in het echte leven verliefd op een verstokte roker ze die op een datingsite geen schijn van kans zouden geven.

De oneindige hoeveelheid singles die sommige grote datingsites bieden, vergroten dit keuzeprobleem. Dat geldt vooral voor knappe vrouwen die tientallen berichten per dag krijgen. Hoe langer je door de profielen scrollt hoe meer je let op oppervlakkige en saillante details let en kieskeuriger wordt. Je moet wel. Er is gewoon geen tijd om bij de nuances – als die al beschikbaar zijn – stil te staan. Hierdoor wijzen ze bij voorbaat mensen af op triviale zaken. Je krijgt mensen op hun oppervlakkigst te zien. Iedereen onder de 1,80? Weg ermee. Onder HBO-niveau? Laat maar. Een jaartje te oud? Werkeloos? Te zwaar, niet knap genoeg en een paar spellingsfouten teveel? Weggeklikt. Als je überhaupt tijd wilt vrijmaken om met Joey101 of MissAngel te chatten dan moet je streng zijn.

Tja, het is niet anders. Een leuke, aantrekkelijke persoonlijkheid kan op een datingsite onder de radar blijven als iemand verder niet voldoet aan de juiste, oppervlakkige criteria. Mooie mensen doen het er – ook als ze verder niet leuk of interessant zijn – daarom beter dan in het echte leven. Sociaal vaardige mensen met een vlotte pen kunnen er ook al snel een lans breken. Vaak zijn deze mensen er ook nog eens goed in om zichzelf voordelig te presenteren. Mensen die zichzelf als een leuk, sociaal, populair, slim en knap te projecteren hebben op sites het meeste succes, maar die projectie komt niet altijd overeen met de werkelijkheid.

Dat is de grootste valkuil van datingsites: je kunt er gemakkelijk verliefd worden op de projectie die van iemand maakt. Een paar leuke mails van iemand die lachend in de wei op een foto staat prikkelen de fantasie en kunnen je vlinders in de buik geven. Driekwart van onze leden heeft weleens ‘verliefde gevoelens ’ gehad voor iemand die ze slechts via hun inbox kenden. Bijna zonder uitzondering was de echte ontmoeting wat teleurstellend. Die dromerige man die zulke mooie scherpzinnige berichtjes schreef blijkt al te vaak ongemakkelijke zenuwpees te zijn waar je helemaal niet op valt.

Je kunt daarom beter niet te lang investeren in mailcontact. Dat is een beginnersfout. Als je het gevoel hebt dat iemand koosjer is, blijf dan niet te lang doormailen of chatten, maar drink een koffietje. De meeste ervaren daters kennen dit probleem en zijn daarom terecht vaak wat doortastender en sneller. De lakmoesproef is een echte ontmoeting om te zien of er echt een ‘fysieke’ klik is.

En wat zijn de voordelen?