Internetten maakt dom en oppervlakkig

Ik maar denken (lees: hopen) dat al dat internetten onze hersenen op een snellere, efficiëntere, minder lineaire manier leert denken. Volgens Nicolas Carr kan ik het wel schudden. Ik denk dat hij hier – ver weg van zijn computer – goed over heeft nagedacht. Vanavond maar weer eens een ouderwets boek lezen.

Carr in De Standaard: “Zoals veel mensen gebruik ik al lang pc’s en digitale gadgets. En in toenemende mate gebruik ik het internet om mijn dag te organiseren. Enkele jaren geleden merkte ik dat ik moeite had om me te concentreren. Vooral als ik ging zitten om een lang artikel of een boek te lezen. Aanvankelijk schreef ik dat toe aan het ouder worden, of gewoon aan verstrooidheid. Maar het stoorde mij en ik ging erover nadenken. Ik realiseerde mij dat, zelfs wanneer ik niet achter de computer zat, mijn geest zich toch wilde gedragen zoals online. Mijn hersenen wilden zich niet focussen op de ene na de andere pagina, ze wilden heen en weer springen tussen verschillende documenten, op links klikken, googelen, naar mijn inbox kijken. Het leek wel alsof ik mijn hersenen had getraind om te werken op de manier die het web aanmoedigt. En toen wilde ik uitzoeken of dat waar kon zijn.”